Wat te doen met de extra blogdag...
29-02-2016
28-02-2016
27-02-2016
Ik schrijf niets
Vandaag is M jarig. Dat wist ik wel, maar FB herinnerert me eraan.
Ik moet het anders formuleren.
Vandaag zou M jarig zijn geweest. FB zegt dat ze jarig is. En vraagt of ik haar verjaardag onvergetelijk wil maken door iets op haar tijdlijn te schrijven.
Ik moet het anders formuleren.
Vandaag zou M jarig zijn geweest. FB zegt dat ze jarig is. En vraagt of ik haar verjaardag onvergetelijk wil maken door iets op haar tijdlijn te schrijven.
25-02-2016
Niet dus
Ik weet dat het veelvuldig voorkomt, maar ik blok het op de momenten dat ik thuis werk, en verwacht altijd als ik - na een veelvoud aan maanden - weer in de ochtendspitstrein zit, dat de zaken veranderd zijn.
We hebben te maken met de reiziger die in een overvolle trein de plek bij het raam vrijhoud met rugzak en jas, zelf breeduit aan het gangpad zit, en totaal geïrriteerd opkijkt als iemand het in zijn hoofd haalt te willen gaan zitten, en het vervolgens verdomd om even door te schuiven, zodat de nieuwkomer zich door een zestal knieën moet worstelen, wat altijd gepaard gaat met trappen op de verkeerde tenen.
We hebben te maken met de reiziger die in een overvolle trein de plek bij het raam vrijhoud met rugzak en jas, zelf breeduit aan het gangpad zit, en totaal geïrriteerd opkijkt als iemand het in zijn hoofd haalt te willen gaan zitten, en het vervolgens verdomd om even door te schuiven, zodat de nieuwkomer zich door een zestal knieën moet worstelen, wat altijd gepaard gaat met trappen op de verkeerde tenen.
24-02-2016
Echte vriendschap
Voor een nieuw programma moest ik een testpersoon zoeken. Korte termijn haastwerk. Niemand te vinden.
Ik strikte vriend J. Hij wilde het niet, maar deed het echt voor mij.
Dat bracht een bepaalde verplichting met zich mee.
Het zou op het Mediapark worden opgenomen, dat vond hij een prettig idee.
Er werd besloten dat het beter was om het in zijn huis te doen.
Ik weer bellen.
Met hoeveel we dan zouden komen?
Met twee cameramannen, een geluidsman, twee redacteuren, een eindredacteur, en twee presentatoren. Plus apparatuur. Ik zei met z'n achten. Dat klonk iets minder heftig. De apparatuur liet ik weg. De lunch bracht ik in.
J woont niet groot.
Hij was even stil.
Toen zei hij ja.
Dat was bijzonder. En aardig. En vriendelijk. En alles.
Ik zat een uur met hem aan de telefoon - terwijl hij liever de volgende dag gebeld wilde worden, maar dat stond ik niet toe want haast - om een verslag te maken voor de presentatie. Ik typte me een slag in de rondte om het uit te werken. Vijf pagina's. Ik had het net af. Ik ging de vergadering in.
De test werd van tafel geschoven.
Toen belde ik J...
Ik strikte vriend J. Hij wilde het niet, maar deed het echt voor mij.
Dat bracht een bepaalde verplichting met zich mee.
Het zou op het Mediapark worden opgenomen, dat vond hij een prettig idee.
Er werd besloten dat het beter was om het in zijn huis te doen.
Ik weer bellen.
Met hoeveel we dan zouden komen?
Met twee cameramannen, een geluidsman, twee redacteuren, een eindredacteur, en twee presentatoren. Plus apparatuur. Ik zei met z'n achten. Dat klonk iets minder heftig. De apparatuur liet ik weg. De lunch bracht ik in.
J woont niet groot.
Hij was even stil.
Toen zei hij ja.
Dat was bijzonder. En aardig. En vriendelijk. En alles.
Ik zat een uur met hem aan de telefoon - terwijl hij liever de volgende dag gebeld wilde worden, maar dat stond ik niet toe want haast - om een verslag te maken voor de presentatie. Ik typte me een slag in de rondte om het uit te werken. Vijf pagina's. Ik had het net af. Ik ging de vergadering in.
De test werd van tafel geschoven.
Toen belde ik J...
23-02-2016
Als je zelf zo'n mazzel hebt
Het is weer feest in leven Ligthart. Zij pakt vroeg in de ochtend nog net niet haar plastic broodtrommeltje, maar loopt wel samen met tientallen anderen door de motregen naar het station om de trein naar haar werk te nemen.
Dat doet zij vrolijk en optimistisch.
In tegenstelling tot de stroom mensen die vanuit de hoofdingang van CS over de stad uitwaaieren. Van die mensen denkt zij dat ze beter iets anders kunnen gaan doen.
En zij denkt ook dat dat makkelijk denken is.
Dat doet zij vrolijk en optimistisch.
In tegenstelling tot de stroom mensen die vanuit de hoofdingang van CS over de stad uitwaaieren. Van die mensen denkt zij dat ze beter iets anders kunnen gaan doen.
En zij denkt ook dat dat makkelijk denken is.
21-02-2016
20-02-2016
Nieuw en stevig
19-02-2016
Hoe vroeger op de ochtend hoe
De chauffeur zou om 07.00 voor het Volkstuincomplex staan met het betongaas. Op zich vond ik dat niet zo erg, maar het idee om die hele handel in het donker naar mijn huisje te lopen, terwijl er in deze periode veel wordt ingebroken en de daklozen ook her en der te vinden zijn, vond ik veel minder.
De vrachtauto met oplegger was gigantisch. Ik vroeg de man om even te toeteren. Dat zou ze misschien wakker maken en afschrikken. Leek me. De chauffeur keek me aan. Ik lachte dommig. Hij keek nog wat langer. Zei toen dat hij wel even mee zou lopen. Ik kon hem wel zoenen, maar in plaats daarvan waarschuwde ik dat het een heel eind was naar mijn huisje.
Hij vond het niet erg. Aan de andere kant vond hij het halverwege toch tegenvallen.
Daar stond dan weer tegenover dat ik het vond meevallen dat er geen dakloze, inbreker of ander eng gespuis te bekennen was.
De vrachtauto met oplegger was gigantisch. Ik vroeg de man om even te toeteren. Dat zou ze misschien wakker maken en afschrikken. Leek me. De chauffeur keek me aan. Ik lachte dommig. Hij keek nog wat langer. Zei toen dat hij wel even mee zou lopen. Ik kon hem wel zoenen, maar in plaats daarvan waarschuwde ik dat het een heel eind was naar mijn huisje.
Hij vond het niet erg. Aan de andere kant vond hij het halverwege toch tegenvallen.
Daar stond dan weer tegenover dat ik het vond meevallen dat er geen dakloze, inbreker of ander eng gespuis te bekennen was.
18-02-2016
17-02-2016
Nieuwe voorleeskansen
Kom vanavond om 20.00 uur gezellig naar linnaeusboekhandel om te luisteren naar prachtige, erge, heftige korte verhalen... onder meer uit Tweedehands bloemen.
Voor het programma zie de link.
Voor het programma zie de link.
16-02-2016
Voorlezen
Het moest natuurlijk ooit een keer gebeuren. Een aangetast optreden.
Midden in de zin zogen mijn lenzen zich opeens op zo'n manier vast aan mijn oogbollen dat ik niets meer zag.
Ik had mijn leesbril al op.
Ik viel stil.
Het publiek zweeg.
Ik mompelde iets over lenzen, droge ogen en bril, ging toen met mijn buik op de tafel liggen en drukte mijn neus tegen de pagina. Dat zag er gek uit.
Zelfs toen zag ik niets.
Ik ken mijn verhalen niet uit mijn hoofd.
Ik moest een kwartier.
Het werd een opmerkelijke middag.
Midden in de zin zogen mijn lenzen zich opeens op zo'n manier vast aan mijn oogbollen dat ik niets meer zag.
Ik had mijn leesbril al op.
Ik viel stil.
Het publiek zweeg.
Ik mompelde iets over lenzen, droge ogen en bril, ging toen met mijn buik op de tafel liggen en drukte mijn neus tegen de pagina. Dat zag er gek uit.
Zelfs toen zag ik niets.
Ik ken mijn verhalen niet uit mijn hoofd.
Ik moest een kwartier.
Het werd een opmerkelijke middag.
15-02-2016
Waantje werd getest
Waantje was gelezen door groep acht van De Balein. Ik reisde af naar De Rijp om te horen wat ze ervan vonden. De conclusie was dat het een vrolijk boek over een zwaar onderwerp was, dat zieke kinderen zou kunnen helpen. Maar een meisje dat haar opa aan de kanker verloor, vond het een goed boek omdat ze nu beter begreep wat er met haar opa was gebeurd die dood was gegaan aan kanker.
14-02-2016
13-02-2016
Van de 36.500 woorden
Optimistisch ging ik naar de uitreiking van de Biesheuvelprijs. De lokatie was prachtig, het weerzien van diverse collega's eveneens, alleen de uitslag was minder.
Toch mocht dat de pret niet drukken. En als echte schrijvers betaamt: alle niet-winnaars zetten het op een zuipen.
Met vriend W en pr-E en schrijfster E zaten we in een hoekje en bekeken de boel. Van een overbekend jurylid kreeg ik een unieke uitgave van een verhaal van Maarten Biesheuvel, die zelf ook aanwezig was. E zei tegen me dat ik die moest laten signeren. Ik ben daar niet goed in. Toch dacht ik dat ze gelijk had. Dus liep ik kriskras tussen alle aanwezigen door naar voren om uiteindelijk bij MB uit te komen.
'Ik heb niet gewonnen.'
'Dat is jammer.'
Toen was ik al verliefd. Zijn kuif stond naar het oosten gericht. Ik ontleende daar hoop aan.
'Maar misschien wilt u toch uw uitgave voor mij signeren.'
Nu zette hij zijn hoofd schuin.
'Dat wil ik zeker,' zei hij en greep de pen die ik hem voorhield.
In een onnavolgbaar zwierig handschrift schreef hij de opdracht voor in mijn boek. Hij signeerde met Maarten. Wat niet waar is, maar het leek me zo'n adequate troost.
Later op de avond kwam de voorzitter van de jury bij ons staan. Ze wist wie ik was. Ze wist wat ik geschreven had. Sterker nog: ze was helemaal weg van één zin uit mijn bundel. Ze kende hem uit haar hoofd. Ze had er erg om gelachen.
De zin telt 4 woorden.
Het was de enige zin die ik niet zelf had bedacht.
Toch mocht dat de pret niet drukken. En als echte schrijvers betaamt: alle niet-winnaars zetten het op een zuipen.
Met vriend W en pr-E en schrijfster E zaten we in een hoekje en bekeken de boel. Van een overbekend jurylid kreeg ik een unieke uitgave van een verhaal van Maarten Biesheuvel, die zelf ook aanwezig was. E zei tegen me dat ik die moest laten signeren. Ik ben daar niet goed in. Toch dacht ik dat ze gelijk had. Dus liep ik kriskras tussen alle aanwezigen door naar voren om uiteindelijk bij MB uit te komen.
'Ik heb niet gewonnen.'
'Dat is jammer.'
Toen was ik al verliefd. Zijn kuif stond naar het oosten gericht. Ik ontleende daar hoop aan.
'Maar misschien wilt u toch uw uitgave voor mij signeren.'
Nu zette hij zijn hoofd schuin.
'Dat wil ik zeker,' zei hij en greep de pen die ik hem voorhield.
In een onnavolgbaar zwierig handschrift schreef hij de opdracht voor in mijn boek. Hij signeerde met Maarten. Wat niet waar is, maar het leek me zo'n adequate troost.
Later op de avond kwam de voorzitter van de jury bij ons staan. Ze wist wie ik was. Ze wist wat ik geschreven had. Sterker nog: ze was helemaal weg van één zin uit mijn bundel. Ze kende hem uit haar hoofd. Ze had er erg om gelachen.
De zin telt 4 woorden.
Het was de enige zin die ik niet zelf had bedacht.
12-02-2016
Schijn
Vandaag kreeg ik een pakketje. Dat had een aanzienlijke afmeting.
Is het dan heel raar dat ik ook een inhoud van enig formaat verwacht?
Is het dan heel raar dat ik ook een inhoud van enig formaat verwacht?
11-02-2016
Of niet, maar dat doet er niet toe
Met B zat ik in Zuid en na de drank gingen we op jacht naar Tweedehands bloemen omdat B die per se op dat moment wilde hebben. Ik liep gegeneerd achter hem aan. Eerst Martyrium. Er lagen veel leuke en goede collega's, maar geen onversneden Ligthart te bekennen.
B fluisterde, naar mijn zin veel te hard: 'Zal ik het vragen?' Ik knikte dom ja.
'Heeft u Tweedehands bloemen?'
De vrouw dook in haar computer. Ik zag de omslag oppoppen.
'Nee... U hoort mijn verbazing.'
We stonden te zwijgen voor de toonbank.
'Vrijdag heb ik hem,' zei zij nog snel.
We dropen af.
B bleef onverwoestbaar optimistisch. We moesten naar die andere. Ik volgde. We scanden de winkel. 'Hier ook niet!' mopperde B, rechtte zijn rug en liep naar de toonbank. Zijn stem werd vriendelijk. Toch dacht ik er een dreigende ondertoon in te horen.
"Heeft u Tweedehands bloemen?'
De man, type klassiek orkest met spencer, keek hem aan.
'Héét dat zo?!'
Afschuw in zijn stem. Hij keek van B naar mij. Ik knikte vriendelijk. Het heet zo.
En vrijdag wint Heetdatzo de Biesheuvelprijs...
B fluisterde, naar mijn zin veel te hard: 'Zal ik het vragen?' Ik knikte dom ja.
'Heeft u Tweedehands bloemen?'
De vrouw dook in haar computer. Ik zag de omslag oppoppen.
'Nee... U hoort mijn verbazing.'
We stonden te zwijgen voor de toonbank.
'Vrijdag heb ik hem,' zei zij nog snel.
We dropen af.
B bleef onverwoestbaar optimistisch. We moesten naar die andere. Ik volgde. We scanden de winkel. 'Hier ook niet!' mopperde B, rechtte zijn rug en liep naar de toonbank. Zijn stem werd vriendelijk. Toch dacht ik er een dreigende ondertoon in te horen.
"Heeft u Tweedehands bloemen?'
De man, type klassiek orkest met spencer, keek hem aan.
'Héét dat zo?!'
Afschuw in zijn stem. Hij keek van B naar mij. Ik knikte vriendelijk. Het heet zo.
En vrijdag wint Heetdatzo de Biesheuvelprijs...
10-02-2016
En ook dat de buren niet thuis waren
De terugreis was voorspoedig verlopen, ik propte al mijn spullen weer in de kast en ging uitgebreid douchen. Toen ik eruit kwam hoorde ik pas dat het alarm van de pomp op tilt was gegaan. De instructie is dan de stekker uit het stopcontact halen. Simpel genoeg. Maar dat is diep weggestopt onder de vloer - een smal luik geeft toegang - en ik stond alleen met een handdoek omgeslagen.
Er was ook een vlotterprobleem gaande.
Ik belde de pompman voor vlotterhulp, misschien hoefde ik er dan niet in te kruipen. Hij wilde dat ik een dop losdraaide.
Het alarm bleef als een bezetene gillen.
Ik ging op mijn knieën liggen, kop omlaag in het luik - omdat ik te bescheten was met mijn schone blote voeten op het vuile koude beton te gaan staan - kreeg de handdoek op mijn kop en vond het intussen heel prettig dat er geen sprake was van een beeldtelefoon.
Er was ook een vlotterprobleem gaande.
Ik belde de pompman voor vlotterhulp, misschien hoefde ik er dan niet in te kruipen. Hij wilde dat ik een dop losdraaide.
Het alarm bleef als een bezetene gillen.
Ik ging op mijn knieën liggen, kop omlaag in het luik - omdat ik te bescheten was met mijn schone blote voeten op het vuile koude beton te gaan staan - kreeg de handdoek op mijn kop en vond het intussen heel prettig dat er geen sprake was van een beeldtelefoon.
09-02-2016
Uitje
We wilden graag Oceanogràfic, maar waren vier dagen te vroeg. Boehoe.
Als troost gingen we naar Hemisfêric (Omniversum).
Er werd ons een koptelefoon zonder gebruiksinstructie aangereikt. Terwijl we in de rij stonden, deed W hem al op. Ik vond dat hij op Majoor Bosshardt leek.
Hij bleek de bril niet verticaal op zijn hoofd te moeten zetten. Maar horizontaal.
Toen leek hij op een mongool.
Met dank aan W die toestemming tot publicatie gaf met de woorden: 'Doe maar. Alles voor de kunst.'
Als troost gingen we naar Hemisfêric (Omniversum).
Er werd ons een koptelefoon zonder gebruiksinstructie aangereikt. Terwijl we in de rij stonden, deed W hem al op. Ik vond dat hij op Majoor Bosshardt leek.
Hij bleek de bril niet verticaal op zijn hoofd te moeten zetten. Maar horizontaal.
Toen leek hij op een mongool.
Met dank aan W die toestemming tot publicatie gaf met de woorden: 'Doe maar. Alles voor de kunst.'
08-02-2016
Raadsel
Vraag: hoe kan het dat ik met gemak in 32 dagen 700 kilometer liep, terwijl ik het hier in Valencia voor elkaar krijg binnen 5 dagen een blaar te ontwikkelen.
07-02-2016
06-02-2016
Exercitie
Het is gastvrij plassen in Spanje. Ongeveer met mijn benen in mijn nek.
Het lukte me.
Olé.
Het lukte me.
Olé.
05-02-2016
Opening
In het appartement is een kurkentrekker aanwezig die het niet doet. De 'armen' zijn lam. De eerste avond trok W met veel moeite de fles open en de tweede avond liet hij het aan mij over. Het lukte me niet. Maar ik herinnerde me opeens een filmpje van een man die een fles wijn met zijn schoen opende. Ik dacht toen: goed opletten, dit kan van pas komen.
W had hem ook gezien.
De fles moest in een schoen gezet worden en daarmee moest je op de muur tikken. W nam zijn schoen. Hij tikte op de muur. Ik ongerust. Dacht straks ligt die fles aan diggelen en moeten we er weer uit. W tikte onverstoorbaar door. Hij ging er zelfs voor op het balkon staan. De buitenmuur ramde beter.
De kurk bleef zitten waar hij zat.
04-02-2016
Weg van alles
W is aan het pinnen op het plein. Ik sta in de zon te wachten. Er loopt een stel langs. Ik ken ze, van de Nieuwmarktbuurt. Ze zien me niet, maar ik denk ook niet dat ze me hier, 1885 km van huis, verwachten tegen te komen.
03-02-2016
Tijdmachine
Joost Prinsen is bij DWDD te gast. Hij draagt een aantal prachtige gedichten voor. Ik pak Faverey meteen uit de kast. Joost declameert, zaal doodstil.
Als hij klaar is, bedankt Matthijs hem.
'Oké, jongen,' zegt Joost en staat op.
Matthijs werd weer even twaalf.
Als hij klaar is, bedankt Matthijs hem.
'Oké, jongen,' zegt Joost en staat op.
Matthijs werd weer even twaalf.
02-02-2016
Vertraging in de lijn
Om 00.30 werd ik gebeld door P. Hij begon meteen te praten terwijl hij mij nog nooit eerder belde, en ik hem minstens twee jaar niet ben tegengekomen.
Hij praatte zoals een slecht acteur een dronken man zou spelen.
P is acteur. Maar geen slechte.
In de tijd dat ik nog moest bedenken wie ik in godsnaam zo laat aan de telefoon had, zat hij al lekker in het gesprek.
'Ik heb zo om jou gelachen op tv laatst, met die man van de VPRO, kom, wie, nou ja, ehm, die, en jij, en ik heb hier een boekje liggen uit 2009, daar sta jij in, en ik vond het leuk.'
Ik dacht aan al die andere vrouwen die gewoon meteen zouden zeggen: P, je bent dronken. Ik hang op.
'Heb je Tweedehands bloemen gelezen?"
'Nee! Joh! sslsslmmh, ik en nou ja, mmm, goh, ik hoorde je op de radio. Ook dat nog, mmhghvm.'
'Het is leuk wat je vertelt, maar het is ook wel laat.'
'Lag je al in bed?'
'Ja.'
'Maar dat andere boekje van je, ja, dat nou. Haha!'
P staat niet bekend om zijn tekstvastheid.
Intussen vroeg ik me af waarom ik altijd zo beleefd moet zijn. En waarom ik zoveel tijd nodig heb om te rechtvaardigen dat het geoorloofd is op te hangen.
Elf minuten.
'Nou, bel mij dan es op. Als je nu zo nodig moet slapen.'
'Doe ik,' loog ik.
En kon van de weeromstuit niet meer slapen.
Hij praatte zoals een slecht acteur een dronken man zou spelen.
P is acteur. Maar geen slechte.
In de tijd dat ik nog moest bedenken wie ik in godsnaam zo laat aan de telefoon had, zat hij al lekker in het gesprek.
'Ik heb zo om jou gelachen op tv laatst, met die man van de VPRO, kom, wie, nou ja, ehm, die, en jij, en ik heb hier een boekje liggen uit 2009, daar sta jij in, en ik vond het leuk.'
Ik dacht aan al die andere vrouwen die gewoon meteen zouden zeggen: P, je bent dronken. Ik hang op.
'Heb je Tweedehands bloemen gelezen?"
'Nee! Joh! sslsslmmh, ik en nou ja, mmm, goh, ik hoorde je op de radio. Ook dat nog, mmhghvm.'
'Het is leuk wat je vertelt, maar het is ook wel laat.'
'Lag je al in bed?'
'Ja.'
'Maar dat andere boekje van je, ja, dat nou. Haha!'
P staat niet bekend om zijn tekstvastheid.
Intussen vroeg ik me af waarom ik altijd zo beleefd moet zijn. En waarom ik zoveel tijd nodig heb om te rechtvaardigen dat het geoorloofd is op te hangen.
Elf minuten.
'Nou, bel mij dan es op. Als je nu zo nodig moet slapen.'
'Doe ik,' loog ik.
En kon van de weeromstuit niet meer slapen.
01-02-2016
Prachtig
Het begon met drie kwartier in de kou in de rij staan omdat ik dacht het gewoon om 19.30 zou beginnen (provinciaal die ik ben). De deuren begonnen om 19.30 met open te gaan. Toen was er nog een voorprogramma.
Veel te vroeg zat ik op een randje bovenin de zaal. Kreeg een glas bier over me heen gekieperd, was de vrouw met de potdeksel en warme gevoelens ten opzichte van het Loreleifestival uit het oog verloren, en vroeg me tot de aanvang af wat ik daar in hemelsnaam deed. Verder was ik ook bezig met de vraag hoeveel van die vrolijk ogende mensen hopeloos depressief waren. Ik zette in op een flink aantal.
Toen begon, net op tijd, Medicine for the people.
Veel te vroeg zat ik op een randje bovenin de zaal. Kreeg een glas bier over me heen gekieperd, was de vrouw met de potdeksel en warme gevoelens ten opzichte van het Loreleifestival uit het oog verloren, en vroeg me tot de aanvang af wat ik daar in hemelsnaam deed. Verder was ik ook bezig met de vraag hoeveel van die vrolijk ogende mensen hopeloos depressief waren. Ik zette in op een flink aantal.
Toen begon, net op tijd, Medicine for the people.
Abonneren op:
Posts (Atom)