In gedachten

I heeft negen mensen bij elkaar gescharreld. Allemaal hebben we de dood in de ogen gekeken. Wij, de opgegevenen en de nognetniet-opgegevenen, gaan trainingen geven met filosofische grondslag. In de Internationale school voor de filosofie kwamen we bijeen.
De training is bedoeld voor mensen die het roer om willen gooien, maar de stap niet durven zetten, mensen die ziek zijn en een baken nodig hebben, of mensen die behoefte hebben aan verdieping en zingeving.

René Gude is een belangrijke leidraad. Ik had het geluk hem te ontmoeten. Met Ice nam ik regelmatig de kajak om het IJ over te steken - wat niet mag - om bij hem aan de wijn te gaan. Op welk tijdstip dan ook. Vaak lieten we ons veel te laat weer in de kajak zakken, zodat we in het donker tussen vrachtschepen moesten manoeuvreren, maar het was het waard. René had het vermogen je op te laden. En te inspireren. Zelfs in die laatste maanden van zijn leven.

Vandaag trof het me weer. De grootsheid van dood. Dat je het liefste al die lijnen wil laten doorlopen, over ziekte en dood heen. Toch zijn ze er.
Voel maar.

In de documentaire van Vice zitten we nog met z'n allen aan tafel. Voorbij, die tijd.
Maar ik kan zo weer aanschuiven als ik dat wil.