30-06-2015

Wat vieren we?

T en L zijn bij me. Ze willen het filmpje van het het huwelijksaanzoek zien. Ik maakte dat met toestemming van de afgewezen bruidegom omdat ik die gekte onmogelijk kan navertellen. Maar ook omdat ik onwaarschijnlijk scherp en in topvorm was en daar overtuigend bewijsmateriaal van wilde hebben.

We kijken hoe de afgewezen bruidegom lekker zijn eigen spoor trekt en zich senang voelt voor de camera. Vooral L is verbijsterd. Hij is uitgenodigd voor een feestje. Misschien ga ik wel even gezellig met hem mee om haar te feliciteren. Ik ben de lulligste niet. 

29-06-2015

De tuin en de kabouter

We gingen kijken naar het tuinhuisje dat te koop stond. Een oude vrouw en een nog oudere man waren op datzelfde idee gekomen. Ze stonden met hun handen naast hun ogen naar binnen te loeren. Wij kwamen van achteren. Ik fluisterde naar W die voorop liep dat hij even 'Hallo' moest zeggen.
De vrouw schrok zich wild.

We raakten aan de praat. Het was het slachtoffer-klaagtype. Ik kan daar goed mee omgaan. Bij voorkeur klaag ik mee en dan heb ik toch een leuk gesprek terwijl zij denken: wat een sympathieke, empatische vrouw is dat.

Terwijl ik naar ellende van huisjes en kou en hele nare buren luisterde, hoorde ik B en W op de achtergrond de slappe lach hebben. Toen ik de klaagster even van me afgeschud had, fluisterde W in mijn oor dat ze een tuinkabouter onder haar jas had verstopt. Ik werd daar erg vrolijk van. Zag het helemaal voor me. De tuin stond vol met tuinkabouters. Ook vond ik de vader van de klaagster op een kabouter lijken. W schrijft een boek over een tuinpark, en hij als hij op het park is draait zijn fantasie op volle toeren.

Ik ging weer even naar haar toe zodat W en B rustig het huisje en de tuin konden bekijken. De vrouw bleef maar met haar armen over elkaar staan. W maakte stiekem foto's.
Toen we even op het bankje voor het huisje zaten en zij bij ons op het terras kwamen, staan vroeg ik de vrouw of ze van tuinkabouters hield.
B schoot in de lach.
Ik: 'Die moet je wel allemaal weer afvoeren. Wat een karwei.'
De vrouw reageerde niet.
Ik ging door.
Daar achter in de hoek is een kabouterbegraafplaats. Helemaal vol met gebroken kabouters. Het is toch wat.'
Blijkbaar had ik de verkeerde snaar te pakken. De vrouw en haar vader gingen weg.

B en W lagen dubbel vanwege de tuinkabouter. Onder haar jas. Op zijn kop.
'Was het geen grap?'
Het was geen grap.

26-06-2015

In de cel

K (11) is het vriendje van M (12). Hij wil agent worden. Hij weet dat al twee jaar. Dus nam ik hem mee voor een rondleiding bij het cellencomplex van de politie.
Wat een feest. En wat eenvoudig om een kind de ervaring van zijn leven te geven.

Ik haalde hem op en hij vertelde dat hij én zijn geluksbroek én zijn gelukssweater had aangetrokken. We parkeerden op de politie fietsten parkeerplaats. Dat vond hij al stoer.
"Mag niemand anders hier staan? Krijgen ze dan een bekeuring?'

We werden ontvangen door een brigadier. Ik had geen idee, let nooit op de strepen, maar K somde even voor me op hoe het zit met de rangen. Hij wilde meteen weten of het nieuwe wapen, de Walther P99Q-NL, beter beviel dan de Walther P5. En hoe het zat met de nieuwe kleding. Of de brigadier wel eens uit zijn oude broek was gescheurd toen hij door zijn knieën ging. En of hij wel eens op iemand geschoten had.

De broek en trui werkten, want het was erg druk. Er zaten veel boeven in de cellen - die we geen boeven maar verdachten moesten noemen - het alarm ging af en er zat zelfs iemand in de isolatiecel. Allemaal te zien op de schermen.
Ik vroeg K of hij even alleen in een cel opgesloten wilde worden, of dat hij dat misschien eng vond. Hij vond het niet eng. We sloten hem op. Achteraf bleek dat hij het toch wel eng vond.
Daarna mochten we in de ruimte naast de verhoorkamer stiekem meekijken achter de doorkijkspiegel. De verdachte werd precies op dat moment agressief.
K genoot.
Hij kreeg een waardenzak mee, een tandenborstel waar de tandpasta al op zit, een boevenkammetje, boevenzeep en een scheurhemd.

Hij moet die trui en broek nooit meer uittrekken. Want daarna mochten we ook nog een kijkje nemen op de zeer hectische meldkamer van 112.


25-06-2015

En toen

Met lood in mijn schoenen ging ik naar de tuin om tot me door te laten dringen hoe erg het was zonder dat de buren er waren. Het was erg. Zo erg dat ik er een potje van ging zitten janken, wat ik idioot vond van mezelf, maar ala, je bent een vrouw of je bent het niet.

Toen kwam de buurvrouw.
Toen zaten we allebei te janken.
En toen was alles goed. En kon ik de boel weer relativeren en mezelf belachelijk maken en vertrouwen dat die hele kale bende vast sneller weer tot een oase omgetoverd zou worden dan ik vanuit was gegaan. 

23-06-2015

Meebewegen

Afgezien van de schuttingman en zijn sporen is het slagveld in de buurtuin groot. Zo groot dat ik echt alle zeilen moet bijzetten om te reshuffelen. Mijn gedachten.
Ze moeten de kant op van: dit duurt maar een paar jaar. Er is nu meer licht. De border kan nu beter groeien. Het was te verwachten dat ze de tuin aan jouw kant totaal plat zouden leggen. Hun zaak.

Het lukt me niet.
Die gedachten winnen het niet van: @#!#@&%^$@ de buren kunnen me nu altijd zien. De mensen die voor op het pad langslopen ook. Niks privé meer.
Weg mijn totaal verstilde ochtendrondjes in badjas met koffie door mijn tuin. Weg het naakt uit de douche lopen om me midden in het huisje rustig aan te kleden. Weg dat niemand ziet dat ik bezoek heb. Weg het feit dat niemand, maar dan ook niemand kan zien waar ik mee bezig ben. Weg mijn zachte mompelen tegen het groen. Het vrijuit hoepelen. Weg prachtige silhouetten van de bomen tijdens de avondval. Weg mijn avondhoekje ingebouwd onder de meidoorn en sparren.
Allemaal weg.




22-06-2015

Geen indruk

De thuiskomst van het festival was niet optimaal. Het moment dat ik de tuin opliep viel een laatste tak naar beneden. Overdwars. Bovenop mijn gammele wilgenschutting. De man die ermee bezig was ging gewoon door met rukken aan de gigantische tak, ondanks mijn geroep om te stoppen en even voorzichtig te zijn.
Hij deed net alsof ik er niet was. Geen reactie. Geen woord.
De schutting kraakte en kreunde onder zijn geweld. Ik vermoed dat hij dacht: die tak gewoon door die wilgen trekken kost minder moeite dan tillen, dus hoppa.

Ik heb, dankzij het spirituele weekend, een nieuwe stadium van bewustzijn en daaruit voortvloeiend gedrag verworven. Ik werd pissig.
Het maakte geen indruk.
De man ging onverstoorbaar door met het schijt hebben aan eventuele schade aan mijn schutting. Iets wat eigenlijk totaal overbodig was, want zijn tak was er al af en hoefde alleen maar op een normale manier opgetild te worden.
Ik werd nog kwader.
Hij gaf nog steeds geen sjoege. Geen woord. Niets.

Ik heb me nu toch maar opgegeven voor een vervolgweekend.  

20-06-2015

Alles komt goed. Correctie. Alles is goed.

We zijn op het Healing Garden Festival. In het meertje wordt naakt gezwommen, de bonte kleuren van de bezoekers - die hun kleding nog aan hebben - vallen op, of juist niet, want te verwachten.
Er zijn yogatenten, ademhalingssessies, mogelijkheden voor trancereizen, didgeridoos, hoepels, stalletjes met alles wat een hippie zich maar kan wensen, lezingen, meditaties, massages, klankschalen, kaartenleggers, rituelen die te laat beginnen of helemaal niet doorgaan, gidsspecialisten en veel organic food en interactieve gesprekken.


Ik ben een dag eerder dan W en durf eindelijk de lange rok aan die ik al bijna een jaar in de kast heb hangen. Ter plekke koop ik nog een poncho, die me echt onooglijk staat, waarvan ik me bewust onbewust ben omdat ze geen spiegel hebben. Ik verwerf ook een plaktattoo en doe de enige workshop die wel doorgaat. Ik verzuim vrienden te maken. Zit wel bij het vuur, en lig vervolgens tot vijf uur wakker op mijn veel te dunne matje in mijn geluidsonvriendelijke tent.

De volgende ochtend ben ik dolgelukkig als W met een glutenontbijt komt aanzetten en met mij mee zal duiken in al die fijne aura's en open minds, want:
'Alles is goed en Alles mag er zijn.'
W kijkt eens rond en zegt dan: 'Ik krijg hier een hele grote behoefte aan een stevig rechts geluid. Waar is de VVD als je ze nodig hebt.'

18-06-2015

Intermenselijk

Ik heb W zo ver gekregen dat hij met mij meegaat naar een spiritueel festival. Het is me alleen maar gelukt hem in de val te lokken omdat ik hem voorhield dat het inspiratie is voor het korte verhaal dat hij schrijft.
Hij heeft het idee dat het of meer dan verschrikkelijk wordt of één groot hippiefeest. Ik deel die vrees.
We gaan kamperen.

Gisteren had ik hem even aan de telefoon. Ik vertelde dat ik een boek mee zou nemen. Aan de andere kant klinkt gesnuif.
'We gaan wezenlijk contact maken, Caroline.'
Hij gebruikt nooit mijn naam.
'Is het niet met elkaar dan wel met de ander....' zeg ik braaf.
Hij is tevreden. We gaan.

17-06-2015

Echt niet?

Ergens begin 2000 werd ik ten huwelijk gevraagd. Het was niet een echte overtuigend aanzoek in de trant van: 'Wil je met me trouwen, ik kan niet zonder jou, hopelijk kan jij ook niet zonder mij.'
Het ging zo: 'Als jij zoveel van mij  houdt, dan moeten we trouwen. Zou je dat willen? Wil jij met mij trouwen?' Ik wilde. En kreeg twee dagen later via de mail te horen dat hij een andere vriendin had.

Maar het kan nog gekker.
Maandag werd ik ten huwelijk gevraagd. Alleen was hier het addertje dat hij ook nog een ander op het oog had. Maar degene van ons tweeën die het liefste wilde zou het worden.

Later op de avond belde hij me nog even op.
'Wil je nou nog trouwen, donderdag, of niet?'
'Nee.'
'Ik heb jou dus wel ten huwelijk gevraagd.'
'Mijn idee van ten huwelijk gevraagd worden is anders.'
'Okey. Maar ik heb je in ieder geval gevraagd.'
'Ja. En ga je nu met X trouwen?
'Ja. Nee. Eh... Ik ga trouwen met de wereld.' 

16-06-2015

In bed

Ik stuur T de foto's van de voorstelling van met de actrice in bed.

Hij: Ziet er geweldig uit. Zou als actrice best bang zijn om in slaap te vallen...
Ik: Je wordt oud. Ik juist voor die opdringerige hand van een toeschouwer
Hij: Sinds wanneer is dat een angst?

15-06-2015

Een match!

Op Tinder staat een 57-jarige man die zichzelf zo verkoopt:

Hooggevoelig, open, eerlijk, intuïtief, creatief, veelkleurig, verfijnd, dromer, diepgraver, cultuur, kunst, massage, tarot, i-ting, stilte, hoogintelligent, management, bedrijfskunde, organisatie, psychologie, astrologie, numerologie, filosofie, analytisch, kritisch, synthese, en-en, spiritualiteit, androgyn, verbonden, een-zijn, bewustzijn, vrijheidsmens, onvoorwaardelijk, liefde, sensualiteit, romanticus, oordeelloos, volledige overgave, Niet op Zoek, ontdek graag echt contact.

Er komen afmaakneigingen bij mij naar boven. Maar dat zal wel komen omdat ik:

Driftig, ongeduldig, jaloers, dom, ontrouw, zwak, ingewikkeld, grof, excel, kritisch, kil, haatdragend, arrogant, rummikub, gemeen, gespleten, min-min, passief, rommelig, bot, oneerlijk, grijze muis, oppervlakkig, nukkig, boekhouden, onbewust, star, humorloos, half-leeg, wreed, ruw, voorwaardelijk, wantrouwend, botte bijl, darten, seksloos, chaotisch, tl-verlichting, onderontwikkeld, agressief, veroordelend, dominant, saai, zwak, op slot en gesloten ben.

Of het is zijn hoofdlettergebruik.  

13-06-2015

Doorschijnend

De nieuwe buren zijn super. Twee leuke vrouwen. Voortvarende vrouwen. De afgelopen twee weken kapten ze al ongelofelijk veel weg. Ik heb opeens een heel andere tuin gekregen. De bomenwand is nagenoeg verdwenen en de wilgenmatten die ik voor hun komst voor de zekerheid neerzette, schijnen hartstikke door. Ik kan nog naakt door mijn huisje - denk ik tenminste, nog geen klachten gehad -maar echt rare dingen doen in mijn tuin is er niet meer bij. Terwijl ik zo van natuur hou.


12-06-2015

Qui vive

De toerist vroeg of ik de parkeerautomaat wilde betalen omdat hij geen betaalpas had. Ik zei onmiddellijk ja. Toen ik stond te betalen bedacht ik dat ik misschien zou moeten opletten of dit niet een of andere truc was om me te bestelen, maar veegde dat snel weg. Als je altijd zo moet denken, waar blijft het simpele plezier van iemand heel makkelijk uit de brand te kunnen helpen.
Ik werd niet bestolen. 

11-06-2015

Todo lo que está a mi lado

Met waterfietsen werden we naar de bedden gebracht. Als de acteur 'Tot ziens,' zou zeggen was het afgelopen.


Ik werd bij het tweede ponton afgezet, deed mijn schoenen uit en stapte voorzichtig bij de actrice in bed en wachtte af. Het duurde best lang.
Ik rook haar parfum. Een lekkere lucht.


Precies op het moment dat ik afdwaalde, begon ze heel zachtjes te praten, maar keek me niet aan. Onze gezichten heel dicht bij elkaar. 
Ze had het over vroeger. Over veiligheid, gedachten, een tuin... 
Alles in die zachte 'jij-vorm'. 
'Je stelde je de toekomst voor...' 

Bij de volgende herinnering keek ze me aan. Hele bruine ogen. 
Ik hield een hand boven mijn gezicht omdat ik haar anders niet aan kon kijken vanwege de zon die ons fel belichtte. Ze legde even haar hand op mijn bovenarm. 
Ik vroeg me af wat zij zag.  
Bij de volgende herinnering ging haar hand heel langzaam naar mijn voorhoofd. Ze streelde mijn krullen. Ik keek. 
Tranen vulden haar ogen. Die van mij deden mee. 


Bij de laatste herinnering was ik in trance. We zweefden ergens ver weg en heel dichtbij in een sprookjeswereld op het water. Alles glinsterde. 
'Tot ziens.'

10-06-2015

Fietser

E komt naar mijn huisje. Vanaf de ingang van het park tot de hut is het zo'n zeven minuten lopen. In plaats van lopend komt hij op een zilveren fiets aan die hij feitelijk gejat heeft. Maar omdat het ding ergens verwaarloosd werd, vindt hij dat hij recht had de fiets mee te nemen. De ketting lag eraf. De sleutel zat erin.

Hij is zo enthousiast dat ik eerst even mee doe, maar dan wel zeg dat ik het niet vind kunnen. Hij zegt smalend dat hij dat heus wel weet dat ik dat vind, maar dat hij juist vindt dat het wel kan.
Nou is het mooie dat ik me niet meer verantwoordelijk voel voor degene met wie ik omga. Als hij zo direct door een razende tuinder van de zilveren fiets wordt getrokken, dan lost hij het maar op.
E schat de kans heel klein. En als hij mijn bedenkelijke gezicht ziet zegt hij: 'Dan zeg ik dat ie em voor een geeltje van me mag kopen.'

08-06-2015

Kubus

Alles heeft een opmaat. En zo heeft mijn kubus een begin dat op Facebook begon. Ik zag deze kerk en werd verliefd. Ik zette hem op mijn verlanglijstje.

Vanavond las ik een artikel over een Urban Campingsite. Overnachten in een kunstwerk. Ik zat meteen rechtop. Had nog geen idee van de raakvlakken, want zag eerst alle mogelijke en onmogelijke objecten waarin je kunt overnachten.
Maar toen ik het filmpje over Uit hout gesneden zag, was ik verkocht. Hij won het van De Zolderkamer en de Superfire Camp.
Met stip.

Ik heb meteen geboekt, ook al weet ik nog niet met wie ik daar mijn intrek neem.
Misschien is dit een van die dingen die je in je eentje moet beleven.
Alleen op dat strand, in een houten kubus, kijkend naar de geometrische patronen aan het plafond. En dan na een uurtje staren vrienden maken met de overnachters van Universe 7. Waarna blijkt dat het met die eenzame ziel van de Kite Cabin veel beter drinken is.
Ben benieuwd. 

06-06-2015

Gestoord

Of mijn internet doet het niet, of mijn mail. Mijn Sonos doet het al veel langer niet meer.
Ik ben zo doorgeschoten in het zingeven aan, dat ik denk dat het nu dus blijkbaar even moet. Geen contact met de buitenwereld.

En terwijl ik dit schrijf, hoor ik de zoef van mijn mail, die eindeloos in mijn outbox bleef hangen...
Ik geloof dat de contactgestoordheid is opgeheven.
Ook daar kan ik wel weer een verklaring tegenaan gooien: accepteren dan kan het oplossen.
Soms is het heel vermoeiend om mij te zijn.

05-06-2015

Uit- en inzicht

T was blijven slapen en na de koffie waren we nog steeds niet uitgekletst. Omdat de huurders binnen enkele uren op de stoep zouden kunnen staan, wilde ik op een gegeven moment wel wat gaan doen. En deed dat ook.

Alleen niet naar de zin van T. Ze keek met een schuin hoofd naar hoe ik de ramen waste. Glassex, een trekker en een zeem.
'Je zeept het helemaal niet in.'
Ik begreep haar niet.
'Je moet die ramen eerst inzepen.'
Had ik nog nooit van gehoord. Hoewel, toen ze het zei kwam het me opeens wel bekend voor.
Zij zou op het terras gaan zitten lezen, maar ging op het randje van mijn boot balanceren om de taak goed uit te voeren.


Wat een uitzicht.
Wat een vriendin. 

03-06-2015

Opmaatje

En wat nog mooier is dan een begripvolle fotograaf, is een uitgeverij die dezelfde foto kiest als jij zelf. Het schiet al lekker op. De aanbiedingsbrochure voor de boekhandel is op dit moment in de maak. Begin oktober verschijnt Tweedehands bloemen - de onthulling van de omslag volgt - en valt nu al legendarisch te noemen. 
Waarom? Blijf lezen. Ook, of zelfs dat volgt. 

Foto auteur: www.ruudpos.nl

02-06-2015

Sierlijk

We hebben het over al dan niet doodgaan. In dit geval van mijzelf.
Mijn nichtje: 'Als jij dood gaat, mag ik dan jouw sieraden hebben?'
Mijn broer corrigeert haar.
M: 'Ja, maar Pien heeft zulke mooie sieraden!'
Ik vind het zo grappig dat ze van mij niet alleen mijn glitters mag hebben, maar ook mijn boot en de datsja. 

01-06-2015

Lucky shoot

W kwam op de tuin logeren. De volgende ochtend zou de fotograaf om 10.00 uur komen. W dacht dat we konden uitslapen, maar ik haalde hem uit zijn onwetende mannendroom. Ik moet ruim de tijd hebben. Rustig koffie drinken, wakker worden, af en toe een extra ronde mascara, ontbijten, toch maar even die andere outfit aan, wat meer make up, enz.

W begreep dit en vatte samen: dus vanaf 8.30 moet jij aan de slag. Ik vond dat een prettige schatting. Vervolgens sliepen we door de wekker heen, werden we om 8.45 wakker en schoot ik in de godver-modes. Kwam bij dat mijn ogen totaal dichtgeslagen waren omdat ik zo lekker diep had geslapen. Ik voelde dat en durfde niet in de spiegel te kijken. W bekeek het geheel. 
W: 'Je Aziatische bloed komt nu wel lekker naar voren.'
Geen geruststellende gedachte. 

Ik keek in de spiegel. En naar de klok. 
Toen kwam het volgende probleem. Mijn haren moeten nat anders kom ik er niet doorheen en droog krijg ik het niet onder controle. Maar door de krullen droogt het extreem langzaam (ik ben een föhnloze vrouw). Met natte haren op de foto vond ik ook geen goed idee. De fotograaf reageerde niet op mijn semi-nonchalante: kunnen we er 11 uur van maken. Dus verdween ik vloekend onder de douche. 

Toen hij aankwam stond ik stijf van de stress in de spiegel te loeren, make-upspullen over de hele tafel, mijn hele kledingkast in bergen op mijn bed. 

Laat het nou de ideale fotograaf zijn. 
Voordat we aan de slag gingen waren we anderhalf uur en verschrikkelijk leuke gesprekken verder, waren mijn haren droog, mijn ogen open, en was ik verliefd op hem (= functionele verliefdheid) en maakte hij, omdat ik - als was in zijn handen - zo wist te kijken dat hij binnen drie foto's het winnende shot had en we daarna alleen nog maar voor ons plezier verder gingen met de sessie.