26-01-2015

Aanhouden

Bij de Bijenkorf stond een snelle jongen achter de kassa. Hoewel zijn uiterlijk daar geen aanleiding toe gaf, deed hij redelijk tot zeer populair. Ik vond het prima. Deed beheerst verrast terug en bedong intussen 20% korting.
Toen kwam er een collega van hem langslopen. Hij vroeg haar of ze even een momentje voor hem had. Ze bleef staan.
Hij: 'Je ziet er goed uit.'
Ik keek naar het meisje. Een etalagepop met zwart geföhnd haar.  
Ze zei niks. 
Ik had zin om er naast te blijven staan om te horen hoe het verder zou gaan. Maar ik was al te ver heen.

24-01-2015

Goed nieuws gesprek

Ik kreeg te horen dat een Belgische boekwinkel 200 exemplaren van Russisch water wilde bestellen omdat ze het een 'literair juweeltje' vonden.
Dat zijn berichten.

Ik belde de boekhandel. Zei mijn naam. Ik werd begroet met: 'Aha! The woman herself!'
Toen begon ze. Ze vond Russisch water grappig, ontroerend, en zij was super kritisch, ze vond geen Vlaamse schrijver goed, misschien dat ze 3 boeken per jaar de moeite waard vond, en ze was zo kwaad dat mijn boek niet meer te verkrijgen was, dat ze expres 200 had besteld om de uitgever te dwingen een derde druk te maken. Ze herlas regelmatig boeken die ze goed vond, en dan viel dat vaak tegen, ze vroeg zich dan af waarom ze dat toen zo goed had gevonden. Maar bij mijn boek lag dat anders, de eerste keer had ze vooral de humor gezien en de tweede keer de diepere lagen. Ze vond het ook zeer geschikt voor schoolgaande jongeren. Maar aan oude vrouwtjes met een hondje raadde ze het niet aan.
Dat begreep ik.
De rest trouwens ook.

23-01-2015

Prettige dag

Het meisje kende ik nog niet. Ze was aardig. Bij mijn vertrek wenste ze me een fijne dag en opeens vroeg ik me af hoe die van haar zou verlopen. Werken tot een uur of twaalf, misschien even snel naar college, een studieboek openen, vriendje zeggen dat ze vanavond met de vriendinnen op stap zou gaan, maar dat hij morgen wel kon komen (hij balen).
Het kan ook dat ze na haar werk om een uur of vier even omfietst naar de illegale wietplantage die ze in het appartement van haar tante - die op wereldreis is - houdt om te zien of alles nog in orde is en tegelijk even een lading coke uit de kast haalt voor haar weekendklanten. Dat ze daarna haar tweede telefoon aanzet.
Het kan natuurlijk ook dat ze vanmiddag een eind aan haar leven maakt omdat ze het niet meer ziet zitten. Of ze gaat dit weekend bij haar oma logeren. Kan ook nog. 

21-01-2015

Stalker

Ik word gestalkt. Maar het is een zachte versie. Het duurde ook even voor ik het in de gaten had, omdat ik eerst dacht dat ik het me verbeeldde. Dat ik het zelf vergeten was uit te doen.

Iemand neemt de moeite om elke avond het voorlichtje van mijn fiets aan te doen. De afgelopen week is het in het donker thuiskomen een andere ervaring. Al vanaf de hoek van de gracht zie ik het lichtje - ver weggeduwd in de klimopboog - dapper schijnen. Het zegt: hier moet je zijn. Hier is je huis, je boot. Ik maak het licht voor je.

Dus lieve shiner, als je dit leest: dank je wel. Ik kan het nu zelf weer overnemen. Maar je mag doorgaan. Tegen elke batterij op. 

20-01-2015

Heupen los

De schrijver ging voorlezen. Ik mocht de kunst afkijken. 
In de eerste klas die we bezochten zat ik naast een jongetje van negen. De schrijver stelde zich voor, zei dat hij boeken schreef en hield zijn mond. Of er vragen waren.
Het jongetje keek me aan en fluisterde: 'Waar gaat het over?'
Ik fluisterde terug: 'Lijkt me een hele goede vraag.'
Hij stak zijn vinger op. De schrijver vond het ook een goede vraag.
Na het vragenrondje las hij voor. Dat deed hij spannend. 
Daarna was het tijd voor de quiz. Er viel een boek te winnen. Iedereen staan.
De schrijver rekte zich uit. De kinderen rekten mee.
'Ik ga die quiz winnen-nnn!' De echo kaatste via het hoge plafond.
'Ik ben de beste!' 'De beste!' gilden de kinderen.
Meditatiehoudingen werden aangenomen, 'Ohmmmmm,' galmde het. De armen werden naar de hemel uitgestrekt, de handen wapperden, de danspasjes werden gekopieerd, 'Clap along if you feel that happiness is the truth!' De heupen werden geschud, de yells geschreeuwd.

Het voorlezen gaat nog wel, maar dit onderdeel moet ik denk ik toch nog een aantal keer doornemen. Voor de spiegel.

19-01-2015

Camino II

Transavia heeft uitverkoop. Dus nu heb ik een enkele reis naar Porto om in oktober weer dolgelukkig mijn knapzak op mijn schouder te zwaaien om de (maar) 230 km naar Santiago te lopen.
Dan lekker de 100 km doorstoten naar Finistere, omhoog naar het klooster om te zien of de Wizard daar nog zit en dan een vrije uitloop waarvan ik geen idee heb hoe het gaat lopen.
Wat een vooruitzicht. Vooral het niet hebben van een terugreis maakt de lol compleet. 

16-01-2015

Dunschillers

W gaat een Tarte Tartin maken. Er moeten appels geschild worden, dus zet hij mij aan tafel met een dunschiller.
Daar gaat het mis. Ik heb nog nooit van mijn leven een dunschiller gebruikt. Wel een gekocht. Dat was omdat W afgelopen zomer klachten had in de datsja. Er was geen dunschiller te vinden. En dat was zo'n beetje het enige echte onwaarschijnlijk onmisbare gereedschap om een beetje fleurige maaltijd op tafel te zetten.

Het mesje, alsof het een scheerapparaat is, kantelde en liet zich niet eenduidig gebruiken. Ik kantelde en kantelde en W spiedde intussen vanachter het aanrecht naar mijn gepruts. Hij greep in. Kon zich niet voorstellen dat het een ingewikkelde bezigheid was: het dunschillen van appels.
Maar het was wel zo.

15-01-2015

Nieuwe belichting

Ik heb het sinds jaren voor elkaar gekregen om mijn zitkamer totaal anders in te richten, en ben er bovendien ook nog in geslaagd het meer dan drie dagen zo te laten staan.
Er zit potentie in deze opstelling.
Nu de meubels staan zoals ze staan heb ik nieuwe uitzichten.
Vanaf de bank, vanaf de stoel.
Nieuwe invalshoeken. Alleen door wat geschuif.

12-01-2015

Mentaliteit

Ik ben nooit een fan van Den Haag geweest. En vanmorgen werd dat weer eens bevestigd. Ik moest een tram hebben die vanaf station LOI ging. Bleek boven, naast de andere treinsporen te zijn. Even raakte ik in verwarring of ik nou wel of niet moest inchecken bij die ns-paal, en deed het toch voor de zekerheid. In de tram bleek dat dat niet nodig was geweest, ik checkte nog een keer in, had een negatief saldo (doordat ik al bij de NS ingecheckt was), maar dacht dat dat vanzelf weer opgelost zou worden als ik de kaart weer oplaadde.

Tot zover mijn Amsterdamse gedachten.
De controleur dacht er anders over. Hij kon op mijn kaart zien hoe het gegaan was. Maar dat maakte hem 'geen reet' uit. Het ging zelfs zo ver dat ik er bij de halte van het ziekenhuis bijna niet uit mocht. Maar ik raakte zo gestrest van het feit dat ik dan ook nog eens te laat zou komen, dat hij over zijn Haagse Hart streek en met het hele controleteam uitstapte, zodat ze allemaal in een kringetje om mij heen konden staan kijken hoe de man zijn zeer terecht uitgedeelde verbaal opstelde.

10-01-2015

Pauze

M is 11 en we lopen door de rosse buurt. Ze wil weten hoeveel het kost. Ik zeg vijftig en vraag me intussen af of dat nog wel klopt. Inflatie. Crisis. Maar nog geen drie minuten later zet een hoer haar deur op een kier, groet een man en zegt: 'Vijftig.'
We lopen verder.
M: 'Ik vind het altijd zo'n vies idee dat als de gordijnen dicht zijn dat ze het dan aan het doen zijn.'
Terwijl ik het zeg, denk ik al: why?! Toch antwoord ik: Ach, misschien is ze wel koffie aan het drinken. Je weet het niet.'
M gaat er gretig op in.
'Of eet ze even een boterhammetje.'
Juist dat 'etje' is wat me zo ontroert.

08-01-2015

Nous sommes Charlie!

De stemming was goed. We stonden te wachten bij de kruising tot de verkeersleider ons een teken gaf. De man in de auto was minder geduldig. Hij schold de regelaar uit voor communist. De wachters lachten. Het werd ouderwets gevonden. Niemand reageerde geïrriteerd. Dat was opvallend.

Voor het Franse Consulaat stond een dronken man luid te bellen met zijn vriendin. Er was verwarring over de locatie. De mensen lachten vergoelijkend, terwijl normaal gesproken zo'n geval als zeer storend zou worden opgevat. Iedereen stond stil te wachten op de aanvang van de tocht. De man ging door. Steeds harder. Omstanders bleven grinniken. Ook toen de man nog harder begon te gillen. Hij liep naar de hoek. 'Bij de bagels? Ik sta bij Randstad. Rand-Stad!! Dat ken je toch wel?! Toen wilde hij oversteken. Hij werd tegengehouden door twee agenten. Hij schreeuwde naar de andere kant van de straat waar hij zijn vriendin eindelijk had gespot: 'Ik mag niks! Ik mag niet meer praten! Ik krijg klappen!' Er werd gelachen. 'Vrijheid van meningsuiting' hoorde ik hier en daar mompelen.
Toen gingen we lopen.

07-01-2015

Boodschap

De Wizard belt. Hij spreekt in. 'In my phone your occupation is Wizardess.'
Twee keer in één week. 
Ik was al op zoek naar een bijbaantje. 

Gebogen hoofden

In de overvolle appende trein kreeg ik zin om keihard te roepen:
'Niet schrikken, mensen. Ik ga een boek lezen.'

06-01-2015

Remedie

M hoest en zegt: 'Het gaat maar niet over die griep.'
Ik ben inmiddels een pavlovmachine en zeg gedachteloos:
'Koud douchen, dan word je niet meer ziek.'
M: 'Ja, en op een gegeven moment ga je ook niet meer dood, toch?'

05-01-2015

Uit- en inzicht

We kwamen in een overvol cafe dat uitzicht geeft over de hele stad. Er was nog een verdieping. Wij wrongen ons langs het bordje gesloten en hadden de bovenetage voor onszelf. Daar legde K het me allemaal even haarfijn uit: 'Er zijn twee soorten. Bitches en witches. En jij ben een witch.' 

03-01-2015

Keuze

De jaarlijkse dans van de agenda's heeft weer plaatsgevonden. Het lukt me maar niet om in 1x de goede te kopen. Omdat ik gemiddeld aan het einde van het jaar met twee agenda's zit, probeer ik elk jaar weer eindeloos lang stil te staan bij de keuze. Dat gedeelte lukt. Deel twee gaat minder soepel.

De agenda had ik al weken in huis. De buitenkant was en is nog steeds perfect. Vrolijkmakend. Je krijgt zin in de dagen die erin staan. Maar nu ik er dingen in ga schrijven vind ik de binnenkant nog steeds - ik dacht ik wen er wel aan - onoverzichtelijk. Het ging niet weg, dus ging ik naar de winkel.

Twee agenda's kwamen in aanmerking. Maar ik kon, niet gek gezien mijn verleden, geen keuze maken. Ik verstopte beide agenda's achter mijn rug en vroeg een wildvreemde een arm te kiezen. Ik liet haar de agenda's zien en vertelde van mijn probleem. De vrouw knikte begrijpend, keek naar de agenda's en vooral naar degene die het niet geworden was.
'Maar die is ook heel mooi...' 

02-01-2015

Zit wat in

We voeren met de kajaks onder de brug door bij het Centraal Station. Op de muur stond heel groot geschreven: Terugkomen is niet hetzelfde als blijven.

01-01-2015

Niet te doven

De wensballon kwam heel rustig naar beneden en landde zacht op het water. Het omhulsel verdween redelijk snel naar de bodem van de gracht. Maar het vlammetje was niet klein te krijgen. Het bleef maar branden. Stoïcijns. Niemand die het op andere gedachten kon brengen. Het ging gewoon door.
Het wordt een goed jaar.