31-12-2013

Geslaagde behandeling

Na een rondje tandartsen proberen heb ik er een gevonden. Ik koos gewoon de knapste zodat ik wat te kijken heb als ik word gemarteld. Ik had me daar best op verheugd, ondanks de aard van de ingreep.

Waar ik geen rekening mee had gehouden, waren die verdomde lampen die me totaal verblindden. Hij had niet alleen een vergrootglas op (daar ging mijn in-zijn-ogen-verdwijnen optie), daarboven zat ook nog zo'n mijnwerkerslamp die mijn hele systeem plat legde zodat ik ook niet kon afdwalen naar bijvoorbeeld zijn torso. Ik noem maar wat.

Met mijn ogen stijf dicht, de bloedspetters op mijn wangen, mond vol klemmen, tangen, zuigers, en een lichaam stijf van de stress was een inspirerend eindejaarsgesprek best lastig, en na afloop iets gezelligs zeggen ging ook niet door, want hij had me zo lang, zo ver achterover gelegd dat ik totaal high werd toen ik me weer in de normale stand bevond, dus onzin uitkraamde en hij snel wegrende. Een vergadering in. Een belangrijke. 

30-12-2013

Hogere wiskunde

Vannacht droomde ik een blog. Dat ik van 18.00-19.00 ergens wiskunde volgde, en tijdens het college werd uitgenodigd voor een picknick. Waarom dat de moeite van het vermelden waard zou zijn? Ik heb geen idee.

Misschien kwam het doordat ik dit weekend met vrienden uit eten ging en hij me ooit bijles gaf omdat ik alleen maar drieën haalde. De eerstvolgende repetitie werd een tien. Ik had bewezen dat het aan de uitleg van de docent lag, en was daar uiterst tevreden mee.
De vriend vertelde dat ik me dat van te voren had voorgenomen, alleen maar om die leraar te jennen. Dat was ik vergeten. Had ik nog een keer lol.

27-12-2013

Ai

Dit was niet zo'n best jaar. Dierbare doden en ziekte. En daarmee komt de onrust over volgend jaar om de hoek kijken. Ik heb toch vorig jaar, toen ik blij was dat ik Oud en Nieuw kon meemaken na die openhartoperatie, echt gedacht dat het heel anders zou gaan. Ik denk het nu weer.

24-12-2013

Donker licht

Ik hou erg van deze dagen. Ik durf geen 'donkere' te schrijven omdat er echt wel grenzen aan clichés zijn. Maar ik denk het wel.

Er staat een waxinelichtje op mijn bureau te schijnen en ik zit ernaast te schrijven. Mijn boot deint hevig op en neer. Af en toe komt er een rondvaart langs met desperaat kijkende mensen. Ik heb niet de neiging om naar buiten te escapismen, voordelig voor de kunst. Er is een lichtheid in mijn hoofd die mijn naam eer aan doet. Wel denk ik: laat dit jaar maar voorbij zijn. Echt voorbij.

23-12-2013

Had toch gekund?

Een paar dagen geleden liep ik laat op de avond naar huis en zag een lantaarn heftig roken. Ik vond dat geen goed teken en belde de politie. Zeer tevreden over mijn adequate handelen als verantwoordelijke burger, liep ik verder. Ik vond het alleen jammer dat geen Amsterdammer nu wist dat ik de stad had behoed voor een complete in de aslegging.

Dit weekend voeren we langs het Light Festival. Op de route stond niet een lantaarn te roken. Het waren er vier.

21-12-2013

Bloed kruipt

Ik ben bezig met nieuwe verhalen voor mijn verhalenbundel die in september uitkomt.
Nou is het lastige dat de kanker steeds om de hoek komt kijken. Welk personage ik ook opvoer; of hij heeft zelf kanker en gaat enorm dood, een stervende moeder heeft het, of er komt een vrouw die de kanker niet wil onderkennen en intussen wegrot. Het komt gewoon bovendrijven. Al die mensen die het hebben. Krijgen. Lijden. Doodgaan.

Mijn verweer is natuurlijk dat literatuur moet branden en schuren. En dan houd ik gewoon geheim dat het schrijven ervan me enorm veel plezier geeft.
Is er toch nog sprake van kankerwinst.

20-12-2013

Nooit meer klagen

Eens in de zoveel tijd ontvang ik groepen die Gluren bij de buren. Ze komen binnen, ik vertel ze iets over het leven op het water, ze stellen wat vragen en gaan weer weg.

Gisteren kwam er een groep van ongeveer tien mannen mijn boot op. Soms klaag ik over het tekort aan leuke mannen, maar dit waren echt mannen van het goede soort.
Ik hield mijn normale praatje.
Niet slim.

Hoeveel voorzienigheid heb ik nodig, zeg. Staan ze nota bene in mijn eigen zitkamer opgesteld. En wat doe ik? He-le-maal niets.

19-12-2013

Hip hop afleiding

Iedere ochtend, nou ja, bijna iedere ochtend doe ik hip hop abs met Shaun T.
Dat moet je langgerekt en liefst met versterkt volume uitspreken.
Hij staat in een klasje waarbij zo'n zes vrouwen achter hem elke seconde lachen. Zouden ze al spierkramp hebben, dan zeker in hun bevallige kaken.

Terwijl hij de workout doet schreeuwt hij er een beetje doorheen.
'You can swing your hair if you want to.'
'You want party grooves! Yeh, that's what you want!'
'Do you want me? You can want me if you want...'

Zijn teksten leiden me af omdat ik over antwoorden ga nadenken, en mis meteen de abs die mij volgens Shaun Teeee een goddelijke sixpack moeten geven. 

18-12-2013

Treffend

P over het redigeren van mijn korte verhalen: 'Zoeken met twee brillen op.'

16-12-2013

Leg zoveel toeval maar eens uit

Ik lag overhoop met een bestuur. Ik had de reactie op mijn eerste brief al sinds eind november in huis, maar omdat ik geen held ben in conflicten, stelde ik mijn weerwoord uit en uit.
Vandaag (drie weken later) schreef ik eindelijk terug. En omdat ik toch voor de confrontatie had gekozen, was de inhoud best pittig.

Tevreden over mijn heldendaad deed ik de brief op de bus, ging ergens op bezoek, kwam terug en vond een prachtig boeket van het bestuur.
Morgen krijgen ze mijn brief.

12-12-2013

Goede reis

In de trein kwam een gedistingeerde Afrikaan naast me zitten. Hij wilde weten of ik Frans sprak. Dat deed ik. Toen ging hij los.

Hij vond me een geweldig mooie vrouw, en mijn kleding was ook allemaal helemaal perfect, eigenlijk echt alles (blik van haut naar bas), elk kledingstuk was bien choisi. Ik glimlachte mademoisellerig, bedankte hem voor de complimenten en dacht intussen: hij zou raar opkijken als hij dat belle petje van mijn hoofd zou halen.

Hoe vaak ik per dag versierd werd. Och, och, die Nederlandse mannen. Die durfden ook niets.
Ik was intussen wel blij dat het allemaal in het Frans ging, in die overvolle spitstrein.
Voor Diemen kwam hij tot zaken en stelde voor dat ik zijn petite copine werd. Ik wist niet hoe ik in het Frans moest zeggen dat me dat niet zo'n goed plannetje leek omdat hij erg uit zijn beau mond stonk. Maar ik heb hem wel, oh la la  ça ne va pas, heel vriendelijk voor de eer bedankt. 

11-12-2013

Het werkt wel

F nam me mee naar de Chinees. We werden ontvangen door een ober en F begint Chinees met haar te praten. Door die klanken krijg je toch het gevoel dat je in de maling genomen wordt. Ik kreeg onwaarschijnlijk de slappe lach, maar hij ging gewoon door en de vrouw leek hem goed te begrijpen.

Ze ging ons voor naar de andere zaal waar we een tafeltje kregen. Daar nam een andere ober het van haar over en F begint ook met hem te ouwehoeren. De man reageert normaal en praat niet langzaam of zo.
Ik probeerde uit alle macht mijn lachen in te houden, maar het maakte niets uit, want de mannen waren druk in de weer met elkaar. F zat er inmiddels echt lekker in.
Toen de ober wegliep zei hij: 'Ach. Allemaal maar indrukmakerij.'

10-12-2013

In de groei

Ik houd een telefonische update met F&H die in Frankrijk wonen. We doen ook even een rondje gezondheid. Ik vertel dat ik nu ongeveer twee millimeter haar op mijn schedel heb staan.
F: 'Dan kunnen we het precies bijhouden; we hebben hier wintertarwe voor de deur. Dat groeit ook zo langzaam.'

09-12-2013

De volgende ronde

Gedurende de afgelopen vier maanden zat ik in een vage, glazige bubbel. Die bubbel, een bijwerking van de chemo, maakte dat ik met een gekke afstand naar de wereld keek. Alsof ik er maar niet bij kon komen. Ergens in de verte gebeurde het. 

Doordat mijn evenwichtsorgaan ook aangetast was, voelde lopen door de stad als een wandeling op een andere planeet. Vooral omdat voorbijgangers geen idee hadden van wat er gaande was. Totaal onwerkelijk. Ik dacht ook vaak: wie van die mensen heeft ook een geheim, wie loopt er hier te wankelen en hoopt dat niemand hem per ongeluk aanstoot.

Dit weekend was de bubbel opgelost. Ik liep door de negen straatjes te stuiteren van geluk. Ik kon iedereen weer van dichtbij bekijken, meedoen. En heel voorzichtig denken: het is voorbij.
Ik mag door.

07-12-2013

Aanvaard

In de steeg stond een man. Toen ik langs liep zei hij: 'Sorry. Excuses.'
Niks misdaan en toch spijt hebben. Goede basishouding. 

05-12-2013

Sinterklaas

Vandaag stond ik in de boekwinkel om te helpen met de Sinterklaasdrukte die er niet was vanwege de storm, toen Sinterklaas zelf binnenkwam. Hij had twee pieten bij zich en ging midden in de winkel een gedicht voor de boekhandelaar voordragen.

Sinterklaas was zenuwachtig. Het papier trilde in zijn handschoenenhanden.
Dat vind ik geruststellend. Dat zelfs Sinterklaas niet alles onder controle heeft.

04-12-2013

Doet het ook goed op een verjaardag

Het is een goed idee om nu toch eindelijk eens een keer Russisch water te gaan lezen. Help ik u in een keer van een nog onvoltooid goed voornemen van vorig jaar af.
Hoe aardig is dat?

03-12-2013

Anders

Ik hou er niet van als ik in een schema pas.
Erg vermoeiend, ik weet het. De toerist die geen toerist wil zijn.

Er werd nu zelfs een tekeningetje uit de kast getrokken. Maar toen ze zei dat mijn paraplu kapot was en dat daarom een heel ander verhaal werd, haalde ik toch weer opgelucht mijn standaard adem.