30-11-2012

Feest


Dat zou genoeg moeten zeggen. Dat doet het niet, dus daarom: gisteren was de première van de nieuwe Indiaserie (vanaf a.s. zondagavond te zien). Dat is equivalent aan later dan midden in de nacht thuiskomen. Is gelijk aan een excuus hebben voor een lege blog. Wat neerkomt op slaapgebrek en woordentekort maar eindelijk weer eens een feest zoals het hoort. Aangeschoten en met het derde oog het nest in.

29-11-2012

Bijna plat

Ik legde het schuurtje bijna neer. Maar daar was ik al erg trots op, dat kan ik wel vertellen. Het is niet mijn idee om de rotte nostalgie plat te slaan, maar dat willen ze nou eenmaal graag en omdat ik het bouwen van een nieuw hedendaags nostalgisch schuurtje ook heel leuk vind, doe ik het met plezier.

Met bijl en koevoet ging ik aan de gang. Ik was wel blij dat ik niet voor een tv-programma bezig was, moet ik zeggen, want het ging uitermate wijverig. Veel actiepunten had ik er niet voor gekregen. Tot ik de smaak te pakken kreeg en weer een gevaar voor mezelf werd.


Aan het einde van de breeksessie duwde ik met mijn volle gewicht tegen het schuurtje in de hoop dat het krakend en kermend uiteen zou vallen. Dan zou ik met één been brullend op de planken gaan staan met de koevoet rustend op mijn dijbeen, en de bijl in mijn andere hand boven mijn hoofd zwaaien.
Alleen deed het schuurtje niet mee. 

Als ik een man was geweest had ik 's avonds gezegd: 'Het was machtig mooi.'
Maar het schuurtje staat nog. En ik ben geen man. Al scheelt het nu niet veel meer.

28-11-2012

Schrijvers

In de apotheek. De overbuurman spreekt me aan. Zijn manier van spreken is niet heel vlug. Hij zegt dat hij zo'n bewondering voor me heeft omdat ik een boek heb geschreven. Hij wil zelf ook schrijven, kinderboeken met een educatief element, hij denkt van zichzelf dat hij een J.K. Rowling is, in zijn hoofd weet hij dat ook, het is er alleen nog niet van gekomen. Hij weet precies wat hij moet schrijven, maar het doen, hè, het doen.

Een jonge vrouw, type ex-verslaafde die haar nervositeit nog niet helemaal kwijt is, mengt zich in zijn monoloog. 'Ik schrijf ook, een boek over me leven en over me ziekte en wat ik allemaal heb meegemaakt, en soms moet je 't laten liggen. Dan moet je wachten. Of een cursus volgen bij het NTI. Hoe schrijf ik een boek?'

Ze rukt de deur open en is weg. De buurman kijkt haar met open mond na.

Misschien moet ik denken: 'Alles is materiaal,' in plaats van wat ik dacht. 

27-11-2012

Verleiding

Gisteren lag ik met griep in bed. Dat gaf me een goede kans om te zien wat de Nederlandse tv zoal te bieden heeft. Ik belandde in een tel sell programma. Ik weet dat dat gevaarlijk is, maar toch bleef ik hangen.

Er werd een nieuw fitness programma gedemonstreerd: Insane, geen apparaten, niets, je hebt alleen maar je eigen lijf nodig en onwaarschijnlijk veel doorzettingsvermogen, want het zag eruit als de drill van het Amerikaanse leger en dan nog een tandje erger. En dat moet je dan allemaal uit jezelf halen.
Ik doe 3x in de week Bikram Yoga, en weet dat dat genoeg is, toch dacht ik een paar seconden: zal ik...?

Ik zapte, maar op een ander net werd de Ab Circle Mini gedemonstreerd. Hoe makkelijk is een workout door alleen maar je kont van links en naar rechts te bewegen. Ze deden er natuurlijk ook foto's bij, van voor en na. Bij de vrouwen vond ik eigenlijk bijna alle foto's van voor mooier.

Deze keer was de verleiding moeilijker te weerstaan. Zo'n apparaat leek me wel wat. Midden in mijn zitkamer voor de open haard op zo'n ding zitten. Wijntje erbij, wat nootjes on the side. En maar bewegen.

Tot ik me herinnerde dat ik vorige week in het luik onder mijn vloer een buikspierapparaat tegenkwam, ooit gekocht via tel sell. Ik denk drie keer gebruikt. Misschien vier.

26-11-2012

Nu nog

Om 1 uur fietste ik door de donkere stad. Het was inmiddels droog. De geleende jas sloeg nergens meer op. Er waren diverse plekken in de Jordaan waar feest werd gevierd, er waren grachtenpanden verlicht en het fietsverkeer was nog volop in beweging.
En ik dacht alleen maar aan M. En aan: grijp het, pak het, doe het.
Nu kan het nog.
Zo direct grijp je er niet eens naast, maar is het gewoon te laat.
Met de nadruk op gewoon.

En ik dacht ook: tegen wie praat ik nou?

24-11-2012

Alles is

Ik las hem vandaag pas. De recensie van Alles is familie, door Mark Moorman. De recensie is lovend. Maar het gaat me om het einde. Dat vind ik zo schitterend dat ik hem voor het gemak en leesgenot even overtype.

"Je zou kunnen zeggen dat Alles is familie aan de lange kant is, dat uiteindelijk de ene emotionele climax op de andere wordt gestapeld, een beetje te veel van het goede misschien. Maar datzelfde zou je natuurlijk ook van een kerstdiner met je familie kunnen zeggen."

Ik ben ervan overtuigd dat Mark achter zijn laptopje heeft zitten gniffelen van genoegen. En terecht. 

23-11-2012

Home run

We waren naar iets culturelerigs gegaan, B en ik. En B zat zich duidelijk stierlijk te vervelen, terwijl ik me vermaakte. Nog voor de pauze dacht ik dat ik moest beslissen of ik al dan niet wilde blijven, want ik was ervan overtuigd dat B, gezien het gedraai op haar stoel, weg zou gaan.
B ging en ik bleef, want ik vond het wel leuk.

Maar plotseling overviel het me weer: sociale angst. Als ik daar niemand had gekend, was er geen vuiltje aan de lucht geweest. Maar ik kende mensen. Sommigen een beetje, anderen iets meer, maar ze stonden in groepjes en hadden het leuk. En ik had geen zin in het meisje-met-de-zwavelstokjes-gevoel of kramp in mijn kaken van het aardig willen overkomen.

Op weg naar buiten raakte ik opeens in zo'n groepje verzeild, en dat was leuk. Maar toen had ik de beslissing al genomen, en dan kan een sociale angsthaas niet meer terug.
Van de conversatie die zich op de terugweg in mijn hoofd afspeelde kunt u zich vast wel een beeld vormen.

Het allervervelendste is natuurlijk dat ik dit allemaal niet kan opschrijven vanwege het schijthonk. Hoe geloofwaardig zou ik nog zijn, zeg.

22-11-2012

Bed and lunch

T heeft een huis over en wil daar een b&b van maken. Ik vind het een goed idee, voorzie maar één probleem. Hij staat nooit op als het nog donker is.
Daar had hij nog niet over nagedacht. Maar heeft meteen de oplossing:

'Maak ik er een bed & lunch van. Dan mogen ze niet voor 11 uur ontbijten van me. Het wordt een succes, ik voel het. Ik start een keten. Binnen 5 jaar verover ik Singapore, Caïro en Kaapstad. De Snelle Jelle die ze 's ochtends kunnen eten wordt de  hit. Vanwege die naam. Zo treurig...'

Ik moet toegeven: er zit iets in. Treurig en origineel. Dan heb je geen crisis meer nodig. 

21-11-2012

Geen tijd maar kosten

Ze kwamen niet zomaar binnen, maar via de wal en via het water. Een schitterend slepertje legde langszij aan. 'Hoort hij er ook bij?' vroeg ik nog. Dat was inderdaad het geval. In no time stond mijn boot op haar kop om haar op het riool aan te sluiten.

De meeste woonboten in Amsterdam zijn nog niet aangesloten op het riool. En ik ben erg voor aansluiting. Het enige is dat de gemeente Groningen die kosten op zich neemt, en wij hier in de hoofdstad daar zelf voor op moeten draaien. Lijkt mij een prachtig gevalletje van rechtsongelijkheid, maar dit terzijde.

Het was heel gezellig. Leuke mannen, goede tips voor andere klusjes, een bout die even aangedraaid werd zodat mijn terras aan mijn boot blijft hangen, er werden kaartjes van andere oplossers overhandigd, enzovoort.

De gezelligheid duurde van negen tot drie.
Maar om nou voor 3400 euro een gezellig dagje hebben...
Zo'n geïsoleerd leven leid ik nou ook weer niet.

20-11-2012

Veiling

De kijkdagen van de veiling zijn weer geweest. Tot mijn grote genoegen en onrust, stond er meteen bij binnenkomst een indrukwekkende vleugel om mij eraan te herinneren dat ik geen gekke dingen moest uithalen.

Dit keer viel de hebberigheid mee. Het huisje is dan ook bijna ingericht. Nu is het slechts een klein leren stoeltje dat geschat wordt op 50 en wat mooie lijsten zonder inhoud. Dat moet toch goed gaan, lijkt me.

19-11-2012

Voor M14

Het weer was lekker fris. Ik vond wel dat er al te veel bladeren van de bomen waren gevallen, maar het geel houdt stand en dat is goed.

Ik raakte verstrikt in de Sinterklaasoptocht, die schijnbaar langer was dan ooit, en omdat ik langs de hekken in tegengestelde richting fietste, kwam ik hem op een gegeven moment tegen. Ongehinderd uitzicht. Ik stopte niet. Maar voor het eerst van mijn leven leek het me toch niet zo'n slechte man.

Er was een jongen die de gratis Esta's uitdeelde. 
De rij voor het Foam was te lang om de moeite waard te zijn.  
Ik zocht naar de Harmoniehof en kon hem niet vinden. Belandde in het College Hotel, waar bleek dat er kinderen zijn die wel goed opgevoed worden.

Intussen zat je in mijn hoofd geplakt en daar kom je voorlopig niet meer uit. Ik vind het goed en moet denken aan je 'Wat is dit voor aanstellerige bamie?!" En aan hoe je mijn keuken bestierde  terwijl ik liggend toekeek. 

Ik heb een beer voor je die alles wat je wilt zeggen, schreeuwen, krijsen of huilen met gemak absorbeert. Hij praat ook en zegt dan precies die dingen die je op dat moment wilt horen. Hij is beter dan wie dan ook. Ik kan het weten, hij heeft mij er ook doorheen getrokken. En nu wil hij graag naar jou.

18-11-2012

Zonder de jongens

Ik klopte aan bij het tuinhuis van R en S. Toen bleek dat B&W er niet waren, vroegen ze me wel drie keer of ik alleen was gekomen. Ik had niemand in de reservepositie achter de heg opgesteld, dus moest ik dat drie keer bevestigen.

'Het leken me zulke aardige jongens,' zei S.
'Dat zijn het ook.'
'O.' 
'Kunnen die je niet helpen?'
Ik vroeg me eigenlijk af waarmee, want ik kwam zaken met ze doen over zonnepanelen, omvormers en regelaars. Zouden ze nou bedoelen dat ik hulp nodig had om met hen te onderhandelen?
S bleef me vorsend aankijken.
'Ja, natuurlijk kunnen die me helpen,' zei ik.
Nog steeds die blik.
'Dat gaan ze ook wel doen,' voegde ik er voor de zekerheid maar aan toe.
'Goed zo,' zei S.

Ze waren gerustgesteld. Er konden zaken gedaan worden.  

Zondag

Zwart Pietje in de mooiste WC van Amsterdam

17-11-2012

Gevoelige snaartheorie

Ik heb met ontzettend veel interesse naar Robbert Dijkgraaf geluisterd.
En wat blijft er dan het beste hangen?
Dat hij het accent op micro- en telescoop raar legt.

15-11-2012

Nieuws

Ik vraag me toch af waarom we 's avonds van de weerman moeten horen wat voor weer het vandaag is geweest terwijl we dat zelf de hele dag hebben kunnen ervaren.

Zit daar niet een bezuinigingskansje in?

Woordgebruik

T belt. Hij doet een bekentenis. Hij had een afspraak met een man die zo ongelofelijk burgerlijk was dat hij tot zijn eigen verbazing plotseling het woord 'Eerdaags' gebruikte. Hij schrok er zelf van.
Ik dacht diep na. En nee, dat woord heb ik echt nog nooit gebruikt.

Maar ik wil wel meteen van de mogelijkheid gebruik maken te klagen over mensen die het woord 'Nogmaals, ...' bezigen.
Misschien zou die groep eens moeten stilstaan bij het feit dat ze te lang aan het woord zijn, of dat een andere woordkeus hun betoog wel in één keer duidelijk zou maken.
Dat kan namelijk. In één keer.
Maar ik vrees dat ze daar niet op zitten te wachten.
En toch...

14-11-2012

Uitvliegen

Het is heel merkwaardig, maar ik heb het gevoel dat er een totaal andere fase is aangebroken. Niets wat overigens daarop wijst, behalve mijn mentale gesteldheid. En is dat niet het allerbelangrijkste?

Vandaag overvielen me constant diverse gedachten waaruit ik kon opmaken dat ik klaar ben met het bezig zijn met de omgeving. Of liever gezegd voor de mening van anderen, die woester in mijn eigen hoofd rondspookten dan in het brein van die gevreesde derde.

U weet misschien wat dat betekent: (tromgeroffel, slingers, toeters en bellen, maar liever nog een onverschillige stilte, omdat het zo normaal is als het maar zijn kan): ultieme vrijheid.

Dat wil zeggen, lieve mensen, dat ik vandaag, met een aanloopje van 47 jaar en diverse sprongetjes en links en rechts gedartel, de honk heb bereikt. En die honk heet Schijt. En het gaat over meningen die zich zogenaamd vanuit anderen aan mij opdrongen, zich daar nestelden en broeierig gingen zitten doen over mijn reilen en zeilen. De grootste misdadiger - natuurlijk, wist ik ook wel - ik zelf.

Maar ze is weg. Ik was even geneigd om 'hij' te zeggen, maar dat zou flauw zijn.
Ze is vertrokken. Waarom ze deze mooie herfstdag uitkoos weet ik niet, maar ik was het met haar eens.

Dat betekent dat ik die briljante roman ga afleveren die wellicht maar door een handjevol mensen gewaardeerd gaat worden (schijt), dat ik de zindering die ik ervaar als ik denk aan hoe ik in elkaar zit en wat ik allemaal kan, nu ook vol ga uitdragen (schijt als een ander dat niet lukt), ik ga genieten van het inkomen dat ik dankzij mijn boot kan genereren, ik met mijn tieten en reet heen en weer ga zwaaien zonder te denken dat het allemaal minder moet, ik tv-redacteur blijf omdat ik daar onvoorstelbaar goed in ben, de vrijheid intrek en misschien wel nooit meer terugkom.
Nooit meer.
Naast alle pijn die die uitdrukking kan genereren, weet ik hoe mooi ze is.  
Omdat het tijd werd.

13-11-2012

Kok en koken

W en ik waren uitgenodigd voor sushi bij T&R omdat wij zo prachtig van onze stemmen gebruik hadden laten maken voor de commercial die in Haarlem en omstreken furore maakt.

We zitten aan tafel en R staat in de keuken.
'Wat sta jij nou paniekerig in dat pannetje te roeren,' vroeg ik toen ik hem bezig zag.
Het leek me namelijk niet zo'n goed teken.
Honend gelach van de mannen.
'Dat is nou roerbakken.'

Toen wilden ze weten hoe ik dat dan deed.
Of ik met van die relaxte lange langzame halen aan de gang ging.
Ik kon dat bevestigen. En ergens denk ik dat als je iemand ziet koken het karakter er genadeloos doorheen schemert. 

Leunen


Ik was blijkbaar niet de enige die moe was. 

11-11-2012

Vermist

Met E zou ik gaan drinken, maar ik kon mijn telefoon niet vinden, wat niet klopte want ik had mijn boot ondersteboven gekeerd met een dubbele schoonmaak en wist dat ik het ding vlak voor ik even op en neer naar de tuin ging, op tafel had gelegd.

E belde me een paar keer omdat ik serieus vermoedde dat hij of in de vuilniszak terecht was gekomen of misschien toch in de wasmachine. Dat was niet het geval. Geen geluid te horen. E probeerde het buiten voor een derde keer en toen nam een Fransman op. Die kende ik overigens niet.
De Fransman had mijn telefoon op de Zeedijk gevonden. Wij gingen meteen naar hem toe, met fles, en ik was dolgelukkig.

Bleek dat B mij gebeld had, de vreemde aan de telefoon had gekregen zodat hij onmiddellijk W belde om te zeggen dat er iets niet klopte, die op zijn beurt T belde, die niets kon doen want daar was ik niet, maar ook M waarvan hij wist dat ik daar zou gaan slapen, en tenslotte ook de Fransoos die een Japanner bleek te zijn, om hem te forceren mijn telefoon naar het politiebureau te brengen. Hij appte zelfs een routebeschrijving.

Conclusie: wat een geweldige, doortastende, lieve vrienden heb ik. En wat een geweldige Franse Japanners bestaan er.

Verder denk ik dat ik zelf niet snel kwijt zal raken. En dat is goed. 

10-11-2012

Kabouterhuis

Ik heb drie maanden van mijn huisje kunnen genieten en zal eens eerlijk de balans opmaken.

Nadelen: 
  • Elke maand het pad voor de helft schoffelen.
    Ik denk dat ik dat erg ga vinden, nu vond ik het nog hilarisch vanwege mijn verkeerde techniek en alle mensen die voorbijkwamen en gezellige dingen zeiden en de buurvrouw die gilde dat ze dit oprecht haatte. 
  • De overbuurman die zich met het stoken van mijn vuur bemoeit.
  • Misschien de verplichte werkuren. Maar ik heb ze nog niet hoeven doen, en als ik 1x met 5 vrienden kom ben ik er in één keer vanaf. En ik denk dat het juist wel leuk is om andere bewoners te ontmoeten. Maar goed. Twijfelgevalletje dus. 
  • De vrees dat er 's nachts een ongenode verkrachter voor mijn bed staat 
  • Het seizoen dat stopt op 1 november
  • Het risico op daklozen in de winter
  
Voordelen:
  • Een tuin hebben van 320 m2. Dit telt eigenlijk minimaal tiendubbel, maar ala. 
  • Het huisje waar ik een duizend-en-één-nacht sfeer van kan maken
  • De vogels en de egels en de vossen en konijnen en mollen die er zijn
  • Het hebben van een buitenhuis midden in de stad
  • Het gevoel van totale rust dat op je neerdaalt zodra je het terrein opfietst
  • De financiële haalbaarheid van het geheel
  • Het fikkie stoken en naar de sterren kijken en het genieten van de stilte
  • De ouderwetse hulpvaardigheid die er heerst
  • De gekke ontmoetingen met de bewoners en alleen als je zelf sociaal wilt zijn
  • De regels die gebroken worden
  • Het vakantiegevoel dat je krijgt als je er een nacht slaapt
  • Het douchen met de open deur
  • Het enorm zichtbare effect van alles wat je er aanpakt
  • Het enthousiasme van mijn vrienden 
  • Het ontdekken van een nieuwe buurt, het geweldige Westerpark
  • Het eigen maken 
  • Het krijgen van de meest fantastische planten van een laangenoot
  • De geweldig leuke buurvrouw
  • De buurman van de andere kant die er nooit is
  • De appelboom 
  • Het groen dat mijn tuin totaal omsluit zodat ik door helemaal niemand gezien word
  • De namen van bomen en planten die ik plotseling wil weten
  • Het terug naar de basis
  • De warme avonden aan een lange tafel vol vrienden onder de appelboom
  • De romantiek
Duidelijk dus.

09-11-2012

Mooie vrijdag

Het schrijven is gedaan, de synopsis gestuurd, de yoga achter de rug, de koningsstoel is terug van weggeweest, de bollen gepland, de appel gesnoeid, de rits gemaakt, de logeerpartij gepland, de douche genomen, de jurk en de laarzen aangetrokken, de wasmachine draait, de vaatwasser moet nog, net zoals het binnenhalen van lekkere borrelhappen, het omhooghalen van het haardhout en het halen van de bloemen.

Het is bijna weekend. Olé. 

08-11-2012

Lekker praktisch

Ik ging naar H en kwam in een nieuwe trein terecht. Daar zit een soort loungebank in. Tijdens de reis zat ik naast vijf giechelende meiden van rond de achttien, die ongegeneerd hard over jongens aan het praten waren.

Een van de meiden was bezig met het versturen van berichten. Ze wilde weten of ze 'Ik ga trainen,' kon sturen. 'Of is dat te kort?'
Het meisje naast haar keek niet eens op van haar telefoon. 
'Jezus, hou op, die jongen is zo saai als het maar kan. Het maakt niets uit wat je stuurt, hij is toch niets gewend. Als je wilt neuken, dan kun je neuken.'

Die jeugd van tegenwoordig...

07-11-2012

De uitslag

Ik ga weer eens uit eten met de groep van de Spaanse les die ik drie jaar geleden volgde. Duende natuurlijk. We doen een rondje werk, een rondje liefde en een rondje diversen en veel meer rondjes drank. Daar komen allerlei vervolgplannen uit, het uitwisselen van ervaringen, en inspiratie.

Buiten wensen we elkaar weer allerlei moois toe en J zegt dat ze mij op mijn blog volgt. Ik weet dat ik de laatste tijd verzaakt heb, het elke-dag-ritme is er bij in geschoten. Zij beaamt dat vol overgave. Ik ontneem haar het fijne ontspannings-/escapemoment op haar werk. 

'Nou, dan lees ik morgen wel hoe ik het vanavond vond,' zegt ze bij het afscheid.
En dan komt er nog achteraan: 'En dan ben ik zeker J.'

Dat klopt. En je vond het erg leuk gisteren. 

06-11-2012

Kijken en kiezen

Na de inschrijving wandelden we kriskras over het terrein om te beoordelen welke huisjes in aanmerking kwamen voor B&W om in te wonen. We kwamen uiteindelijk helemaal achterin het park terecht en werden beloerd door een man die midden op het pad stond en er geen geheim van maakte dat hij ons in de gaten hield.
Ik werd daar niet anders van.
Daklozen kiezen de leukste huisjes uit voor hun winterretraite, vandaar.

Toen we hem dan passeerden - B&W namen de tijd om elk huisje van commentaar te voorzien - beweerde ik dat we 'goed volk' waren. Hij nam het onmiddellijk aan. En dat is prettig. Het scheelt een hoop gedoe.
We mochten zijn huisje komen bekijken.

Op het terras had S een ligbad ingegraven zodat je lekker in de tuin met een glas cognac kon liggen badderen. Dit laatste verzin ik erbij, zo'n type was het nou ook weer niet. En ik zag aan W dat hij dit maar een slap aftreksel vond van de ton die hij mij aan het opdringen is, en waarover ik inmiddels ruimschoots 'om' ben omdat ik mezelf al als een bosnimf naakt in de maan zie baden in het donkerste hoekje van de tuin, omringd met varens en hortensia's. En wie weet zal ik daar dan op een gegeven moment van puur geluk een buikdansje bij uitvoeren. Dat zag ik S nog niet zo snel doen.
Een ligbad is toch totaal iets anders dan een ton. Pompom.

05-11-2012

Elk

Gisteren schreven B&W zich in voor een huisje. Dat is natuurlijk de ultieme bevestiging van hoe goed dat leven op de tuin is, zeker gezien hun levensinstelling: privacy is een groot goed.

Terwijl zij zich inschreven kreeg ik een tip voor mijn schuurtje dat nog afgebroken moet worden, een aanbod zonnepanelen, omvormers en verdelers over te nemen voor 3x niks, werd ik gematst met een extra poortsleutel en ook nog gematst met hegplantjes die ontbraken. Ik liep ik er rond alsof ik niet zelf ook zes jaar heb moeten wachten op een plek.

Die zes jaar hadden niet gehoeven, maar de ex vond het niks hoewel hij geen idee had waarover hij sprak, maar daarvan hebben wel meer mensen last. Die concentreren zich op de regels en gaan voorbij aan het paradijs dat je daar kunt maken, totaal afgesloten van de buitenwereld.

Die zes jaar wachtlijst was uiteindelijk wel mijn grote geluk, want mijn huisje is een droom. En behalve ik zelf wilden 40 anderen het ook graag hebben.
Nee. Ik zeg nu niets over Cruijff.