31-10-2012

Alles eters

Met T bespreek ik het te maken menu voor vanavond, omdat de Russische S komt eten. Hij stelt varkensfilet met salie en parmaham voor. Ik vraag me af of S wel varkensvlees eet.
T: 'Ze is toch Russisch? Die eten alles, zelfs kleine kinderen als het moet.'

Ik heb hem niet meer naar een dessert-tip gevraagd.

30-10-2012

Dan

word je opeens zo ontvangen op de uitgeverij.

En dat maakt toch dat je niet dat eerste kind wilt, maar dat tweede boek.
Met dank aan M voor het lieve gebaar.

En dan?

29-10-2012

Klein puntje

Een Arabisch spreekwoord zegt dat een man in zijn leven drie dingen gedaan moet hebben: een boom planten, een boek schrijven en een kind verwekken.

Nou moet ik sinds gisteren alleen dat kind nog, alleen zie ik dat niet zo zitten. Maar ze zijn zo mangericht, misschien kan ik als vrouw wel vrijstelling krijgen.
Dan ben ik er!

26-10-2012

Rijks

Als mensen bij mij achter de schermen zouden komen kijken hoe ik werk, zou dat regelafstand 1.5, afstand voor en na op 0, en links uitlijnen en veel koffie betekenen. Zo niet in het Rijksmuseum, waar ik helaas geen uitspraken over kan doen, noch het door mij genomen beeldmateriaal tonen.

Ik heb niets kunnen aanraken (hoofdconservator keek toe en verbood ons te niezen boven de te restaureren pastels, en ons groepje werd al weer heel snel bijeengedreven toen we tussen de onbeschermd opgestelde schilderijen op ezels doorfladderden).
Maar ik kan u wel vertellen dat ik een van de beste middagen van mijn leven beleefde en dat het niet publiceren van de foto's het uiterste van mij vergt.
Victoire!

24-10-2012

Buiten binnen, binnenste buiten

De afgelopen zes dagen was het datsja-time. Daar maakte ik een grote pan soep, bracht ik de dakresten weg naar de vuilstort - twee keer op een neer -, zagen we Wuivend graan, waren er vrienden om aan te schuiven aan de door hen gemaakte dis, haalden we een tuinhek op, schilderde ik een muur, zag ik voor het eerst van mijn leven een vos over mijn grasveld naar mij toe lopen om super dichtbij te blijven staan zodat ik hem ruimhartig kon bewonderen, lunchten we in West Pacific, vergat ik bijna een verjaardag, liet mijn band plakken - ontdekte een goede kroeg toen ik moest wachten op dat plakken -, verplantte vijf hortensia's, ruimde mijn schuur op, schreeuwden we de ramen uit de sponningen, liet ik een stoffeerder vrijblijvend kijken naar de koningsstoel, een tuinhek plaatsen, gingen we eten bij Proef en kwam ik  totaal kachel terug, herstelde ik het hek, besloot ik om de houten hottub werkelijk te nemen en bepaalde de plek - in het hoekje linksvoor-, zwierf ik over het terrein om de andere 374 huisjes te bekijken om goede ideeën op te doen - zag het heksenhuisje -, en stookten we een fik en zaten buiten onder de sterren te genieten van het buitenleven. En vroeg ik me af waarom dit niet gewoon nog even zo door kon gaan met de wisselende 'wij's' en dezelfde ik. 

22-10-2012

Naamgeving

T en ik reden op de terugweg van Veendam langs Westerbork. Omdat T daar nog nooit was geweest, gingen we naar het voormalig kampterrein.

Diverse mensen maakten reclame voor hun bedrijf. Ik weet wel dat het geen vernietigingskamp was, maar toch vind ik 'Het Stokertje' met daarboven een afbeelding van een groot vuur op nog geen km afstand niet kunnen.

21-10-2012

PS

B vervoert me van het theater naar het kabouterhuis. Achterop zitten vergt het ultieme vertrouwen en een bijbehorende overgave. Toch kan ik me niet onttrekken aan de hoop dat het allemaal goed zal gaan, en dat al mijn uitstekende ledematen aan het einde van de rit nog aanwezig zullen zijn.

B, die ook wel weet hoe het werkt, roept bij elke fietser: 'Benen aan de rechterkant!'
We halen een man in. Die kijkt eerst schichtig, bestudeert dan toch het geheel eens goed en mompelt meer voor zichzelf dan voor ons: 'Prachtige benen. Trouwens.'

20-10-2012

Uit de lucht

De komende herfstdagen verblijf ik weer op de ultieme plek die nog niet over internet beschikt. Dus dat wordt flessenpost.

19-10-2012

Miljardair

Sinds mijn boot af is (duurde 17 jaar) heb ik opeens goud in handen. Dat besef ik aan alle kanten, elke dag weer.

Vandaag meldde ik me aan bij een site voor woningruil. Je wilt niet weten met wat voor resorts ik mijn 53 vierkante meter kan ruilen.

Zin in een retreat, anyone?

18-10-2012

Lang niet gek

F belt. Hij begint met: 'Zeg, ken jij...
Ik weet precies wat er komt: ... Somerset Maughan? Hij heeft het 't afgelopen jaar zo'n acht keer gevraagd. Niet uit vasthoudendheid of in de hoop dat ik eindelijk wat van hem gelezen heb, maar omdat hij 92 is en hij in de herhalende fase van zijn leven terecht is gekomen.

Ik zit net in de openingsscene van mijn boek, dus ben ik niet zo bezig met andere schrijvers.
Tijdens ons gesprek lees ik met een half oog (als dat kan, anders luister ik met een half oor), mijn opzet door en beaam intussen alles wat hij zegt.

'Jij zegt alleen maar 'Ja' vandaag.'
'Dat is toch lekker? Dat ik je eindelijk eens een keer niet tegenspreek?'
'Dat is wel zo, maar ik word er achterdochtig van.'

17-10-2012

Draaien II

Ik ben weer teruggedraaid.
Het was geen doen.

Draaien

Ik heb mijn bureau gedraaid. Dat is een belangwekkende mededeling, want hij verandert mijn dag totaal. Opeens kijk ik vol op het water en voel ik af en toe de neiging mij om te draaien, omdat ik nu met mijn rug naar het kade-raam zit.

Bijna had ik mijn schrijfopstelling meteen weer teruggedraaid, maar ik herinner me nog de eerste jaren op mijn boot, waarbij mijn bureau altijd naar het raam gekeerd stond en het geluk wat daaruit voortvloeide. Ook wil ik mijzelf de kans gunnen op een andere kijk.

Terwijl ik dit schrijf kijkt een rondvaartboot vol bejaarden mij recht in het gezicht.
Al herinner ik me niet precies waarom ik me op een gegeven moment heb afgedraaid, loerende bejaarden zouden daar heel goed een onderdeel van uitgemaakt kunnen hebben.

Verder ben ik intens tevreden over het feit dat een kwartslag draaien je leven zo 360 graden kan veranderen. Het experiment gaat door. Ik hou u op de hoogte.

16-10-2012

Kitsch

Op de vlooienmarkt van de NDSM liepen we bijna alle stalletjes af. Veel oninteressan- te dingen. Maar plotseling sloeg mijn hart een keer over.
Daar stond ze.
Een beeldje van een Egyptische buikdanseres, haar armen hoog in de lucht, schitterende outfit. Die moest ik hebben.


Ze mag in mijn huisje dat al zo perfect smaakvol tacky is geworden.

Had ik al verteld van de barokke koningsstoel? (Kreeg hem niet in de auto, klep open).
Het ouderwetse buikkastje? (Ja).
De in de verkeerde kleur geschilderde muur? (Nee. Wil ik ook niet aan herinnerd worden).
De fantastisch beplakte plaatjestafel? (Ja).
De drie kralengordijnen? (Zo ongeveer, naast die ene die ik op de fancy fair kocht).
De stukken kant die ik nog had; prachtig donker groen, oud roze en oranje? (Nee).
Of de plantenspuit, klein, bol en groen? (Nee).

Mensen! Dit is toch het echte werkelijk diepe alles-doordesemde geluk.

Onderbewuste

Ik heb dus deze stoel,

                
                      die zo moet worden.
 
En nu besef ik opeens dat ik afgelopen zondag een rood gehaakte shawl heb gekocht.
Inderdaad. Echt een originele geest heb ik niet.

Het mooie is dat de stoel die gekopieerd gaat worden een eigen leven is gaan leiden. Als je op de afbeelding klikt voor een vergroting weigert hij in beeld te komen.
Dat is pas karakter! 

15-10-2012

Weg ermee

Zondag was ik aan het struinen op Marktplaats. De laatste tijd zijn het of veilingen, of vlooienmarkten of gratis op te halen-sites waar ik mijn heil zoek. Ik zag een prachtig kastje voor maar 30 euro.

De eigenares woonde in Almere en was zelfs bereid om het kastje dezelfde dag te komen brengen. Ik vond dat onvoorstelbaar aardig. Zeker voor dat geld.
Met M42 reed ik toch naar het kabouterhuis, dus kon het daar meteen afgeleverd worden.

De auto kwam aanrijden. De eigenares zat met haar wang fijngedrukt tegen het raam op de bijrijdersstoel, het buikkastje stond pontificaal in het midden. Het zag er niet heel prettig uit.

Het kastje werd uitgeladen en ik was enthousiast en blij en zei dat ik hem prachtig vond. De vriend, die tijdens de reis alle ruimte had gekregen, dacht daar heel anders over: 'Oudbollig!' mompelde hij. Het kwam uit zijn tenen.

Misschien was het toch niet een aardigheidskwestie, maar een van good riddance.

13-10-2012

Boodschappen

Ik had het even helemaal gehad en kroop voor de tv en viel in het laatste stukje van een film met Tinkelbel. Peter Pan was er niet, lekker rustig, zij had de hoofdrol. Was de knutsel-elf. Ze had blijkbaar iets verkeerd gedaan, want door haar gerotzooi zou de lente te laat in de mensenwereld komen. Maar dat loste ze op ze dankzij haar inventiviteit en haar knutselcapaciteit met gevonden voorwerpen.

Ja, natuurlijk herkende ik iets.
Maar afgezien daarvan vond ik het ontroerend te bedenken dat het volwassenen zijn die die prachtige, kleurrijke kinderwereld bedenken.
'Je wensen komen uit als je trouw bent aan jezelf,' werd er gezongen.
Uiteindelijk moest Tinkelbel een speeldoos terugbrengen naar een kindje. Toen ze vroeg hoe ze moest weten bij wie ze moest zijn, werd er gezegd dat ze het wel zou voelen. Ze voelde het. Goed.

Daarna viel ik in een programma van Prem Rawat die het had over het wachten op een reddende engel. Die al in je zit. En dat het niet om geloven gaat, maar om weten.

Ik weet niet. Ik geloof dat er iemand tegen mij aan het praten was. 

12-10-2012

Aan zekerheid grenzend

Ik denk dat ik met dit regenachtige kloteweer nu wel officieel kan vaststellen dat een zekere vrouw op een zekere boot een zeker drankprobleem heeft, maar daar zelf zeker erg van geniet.

11-10-2012

Overtroffen

De twee bijeenkomsten overladen met vrouwen, waren van een totaal andere aard (Balie/Stadsschouwburg, zoek zelf maar op). Maar ik heb mezelf overtroffen en twee vrouwen die van maatschappelijk belang zijn, ze zouden er zelf waarschijnlijk hard om lachen, mijn boek in de maag gesplitst omdat ik nieuwsgierig ben naar hun mening.

Beiden reageerden super aardig. Dus het omgekeerde van onbekend maakt onbemind geldt hier volop. Maar hoe je dat dan precies formuleert...
Bekende vrouwen maken bemind? Bekende vrouwen beminnen? En wie bemint er dan, de bekende of de onbekende. Nou ja. Hoe dan ook. I did it.

10-10-2012

Tegenbericht

Dacht ik van de week nog herhaaldelijk dat ik een sterke man nodig had, bleek het alleen maar tijd en geduld te zijn.
Ik heb de paal er stukje bij beetje uitgetrokken.
Het vrouwelijke resultaat mag er zijn.

En dat de rechterpaal iets hoger staat is dichterlijke vrijheid.

09-10-2012

Paaien...

De afgelopen vijf dagen was ik weer ondergedoken 'op' de tuin.

De man van W wil ook zo'n tuin. W niet echt. Maar hij kwam wel logeren. Met hond, die ik tolereerde, zelfs een keer aaide (het beest wist niet waar hij het zoeken moest van geluk). Verder wist ik een Marokkaans toprestaurant op loopafstand - omdat ik weet dat W via de maag binnengehengeld moet worden -, liepen we op zondagochtend met hond naar de Bakkerswinkel om te ontbijten, en kwamen we live een egel tegen die ik niet had geproduceerd, maar hij kwam me wel goed uit.
(Hij leeft en is niet mank, al lijkt dat zo).


Ook werd ik wat toeschietelijker over zijn idee dat hij per se een houten hottub in mijn tuin wil plaatsen omdat hij in zijn blote reet met een fijn glas in maanlicht wil kunnen badderen. Hij heeft de plek al uitgekozen. Verder krijgt hij een stukje tuin om zijn kruiden te planten. En als klap op de vuurpijl gaf ik hem 's nachts een kruik. Kortom: ik was volkomen mezelf.

Maar dat was allemaal niet afdoende. Zijn man hoefde echter maar één opmerking te maken: 'Dan woon je weer in Amsterdam.' Toen was het beklonken.

08-10-2012

Heel gek

B staat op mijn voicemail. 'We gaan zondag varen en foto's maken voor de Franse National Geographic met Kadir, en we hadden zo graag wat gezellige mensen erop, en gek genoeg dachten we toen onmiddellijk aan jou.'

Ik zat in het kabouterhuis en inmiddels was mijn kleding totaal zwart van het zand en de modder en eigenlijk ook nog groen van het snoeien. Ik ken de boot van B, dat is niet mis. Chique toestanden. Dus trok ik mijn minst bevuilde spullen aan.

Toen het selecte groepje gezellige mensen bediend werd alsof we aan het hof werden ontvangen, vond ik het - gek genoeg - best prettig dat B meteen aan mij had gedacht.

03-10-2012

Bereid zijn

F (92) heeft de naam van de directeur van een kinderboekenuitgeverij achterhaald. Hij laat het volgende bericht achter op mijn voicemail.

'Als zij een kinderboek nodig hebben, en jij bent bereid een te schrijven is dat eigenlijk wel goed. Nou ja. Zie maar wat je doet.'

02-10-2012

Man-vrouwdeviatie

Vandaag stampte ik palen voor een plantenafscheiding in de grond. De eerste ramde ik er te hard in, dus deed ik de tweede ook maar op die hoogte omdat ik de eerste niet meer omhoog kreeg, om toen te ontdekken dat mijn meting wel goed was geweest, maar er toch iets mis was gegaan.

Wat is de les? Ondanks mijn vaste overtuiging dat ik vanzelfsprekend dit soort krachtige mannendingen moet kunnen, er toch niet aan beginnen zonder zo'n man in de buurt.

01-10-2012

Woelig

Mijn zus logeerde bij mij.
Heerlijk vroeg 't bed in en toevallig Boer zoekt vrouw kijken. Iets wat ik nog nooit eerder deed, maar het beviel me goed. Daarna eindeloos in het donker ouwehoeren over exen en andere ongemakken, en uiteindelijk in slaap vallen.

Zij begon met een droom waarbij ze hevig gilde. Daar werd ze wakker van. Viel weer in slaap om na een kwartier wakker te worden van haar eigen gesnurk. Toen ik vanmorgen wakker werd, had ik haar neus te pakken en schreeuwde dat iemand die stok moest grijpen, maar blijkbaar had ik daar zelf al gehoor aan gegeven.

Vannacht wil ze toch liever bij mijn ouders logeren. Heel gek.