28-02-2011

Tekst

Op maandag sport ik op muziek. Normaal gesproken heb ik het te druk om naar de tekst te luisteren. Nu was dat anders, want J zong tijdens het begeleiden van de bilspier-oefeningen keihard mee.

'Her ass is like a spaceship I want to ride! She wants to move, she wants to move!'

Onwillekeurig hield ik even op met de oefening om over die tekst na te denken. Dat mocht niet. Want die billen, daar ging het nu juist om.
Als ik echt goed had geluisterd, had ik dat natuurlijk geweten.

Vervoerskosten

Mijn oom wordt volgende week 91. Dat maakt dat hij soms stilstaat bij de dood. Zijn dood.
En dat begint bij de gang van zijn flat naar het kerkhof.

Hij heeft precies uitgezocht wat dat tochtje van niets in zijn kist hem gaat kosten.
'Weet jij wel hoeveel dat is?' vraagt hij.
Schandalig veel blijkt uit zijn verontwaardiging. 
In de laatste jaren van zijn leven is hij vaak verhuisd. Daardoor heeft hij een innige band met zijn vaste verhuizer opgebouwd. Of die ook lijken mocht vervoeren. Dat mocht.
De deal werd gesloten.

Ik zie mijn oom al in een kist op een verhuislift wankelen. Dan wordt hij achter in een lege, veel te grote vrachtauto met daarop: Voor elke klus een bus geschoven.
Het zal dan wel veel schelen, maar het heeft toch iets ongezelligs.

25-02-2011

Appel en boom

De vader van A bekijkt de populaire foto van zijn zoon en begrijpt meteen hoe het zit.
'Het gaat om het mysterie,'zegt hij heel beslist.
'Maak zo'n foto van mij en de hele wereld wordt gek.'

Wij stelden ons het even voor. En vermoedden dat hij gelijk had.

24-02-2011

Goed informeren

Logistiek is de leer van het organiseren, plannen, besturen en uitvoeren van de goederenstroom vanaf de ontwikkeling en inkoop van een product, via productie en distributie naar de eindafnemer, met als doel om tegen optimale kosten en kapitaalgebruik te voldoen aan de behoeften van de markt.

Begrijpt iemand dan waarom de NS omroept dat er om logistieke reden geen trein naar Schiphol rijdt?

22-02-2011

Catch

Trots wil ik de omslag van mijn boek laten zien aan een aantal collega's. Die omslag staat in mijn telefoon en A is de screensaver.  De P is meteen afgeleid.
'Wie is die leuke man?'
'Mijn vriend.' En ik blader naar de omslag.
Dat gaat wat betreft de P niet door.
'Hoe kom jij aan zo'n leuke vriend? En jonger ook nog!'
Iedereen wil kijken.
Ik accepteer het veranderde onderwerp. Niet de omslag van mijn boek, maar het omhulsel van A is hot. De collega's bewonderen hem terwijl de P zich maar blijft afvragen hoe ik dit toch allemaal voor elkaar heb gekregen. 

Het is niet makkelijk, maar toch houd ik vast aan het geloof dat ik veel leuker ben dan ik lijk.

21-02-2011

Slangen aaien

Ik aaide een slang (vrl) en bekeek drie kikkers. En dat allemaal gewoon in een huiskamer in Leiden. Bij de eigenaar van de slang kon ik natuurlijk niet aankomen met het feit dat ik 't nogal dapper van mezelf vond. Glad en heel zacht was ze. Maar toch.

Bij het laten zien van de kikkers vertelde hij met een ernstig gezicht dat het altijd de dikste kikker is die 't aflegt.
'Ontploft' knikt hij. 'Al de derde.'
'Krijg je een nieuwe?' vroeg ik.
'Nee, mijn moeder wil het niet meer. Ze had al niet gedacht dat deze zo lang mee zouden gaan.'

Ik bekeek de resterende kikkers met heel andere ogen. Het vermogen om lang mee te gaan èn in staat te zijn om te ontploffen.
Wat een uitdrukkingsvermogen.

18-02-2011

Gepast

Ik weet niet goed wat ik aan moet trekken. Ik vind zwart zo zwart. En ik denk dat Kees zou zeggen dat ik absoluut aan moet trekken wat ik zelf wil.

Maar de vraag is voor wie je wat aantrekt. Kom ik voor Kees of voor zijn familie? Ik ken niemand. Misschien vinden zij t heel ongepast als ik een kleur aantrek. En ik wil hen ook niet voor 't hoofd stoten.

Kon ik Kees maar even bellen.

17-02-2011

Tegemoet komen

Ik bel met een actrice. Zij moet mij een nummer doorgeven, maar dat kan ze niet als ze met mij aan de telefoon zit. Het nummer zit in diezelfde telefoon.

'Ik ben niet zo goed met de moderne media.' 
'Dat is niet erg,' antwoord ik, 'al is de mobiele telefoon niet zo heel nieuw meer.'
Dan bedenk ik dat ik haar wel wat tegemoet wil komen. 'Ik ben zelf ook niet zo goed met dat ding.'
Ze hoeft niet na te denken.
'En dat werkt bij televisie!'

Vooral het woord 'dat' viel me in haar zinsconstructie op.

14-02-2011

Kees

Kees is dood. Dat klinkt heel eenvoudig, maar dat is het niet.
Kees was een oud-collega van ons. Om de zoveel maanden aten we met elkaar. De laatste paar keer was het de vraag of hij daar bij zou zijn. Hij liet het van het moment afhangen omdat hij niet kon inschatten hoe zijn stemming zou zijn. Klinkt ook weer te eenvoudig 'stemming'.
De laatste twee keer kwam hij niet. 'Het stormt gewoon te hard.'

Hij zocht het in urenlange meditatie. 'De pijn laten komen en dan ook echt voelen.' Het leek ook echt beter te gaan. Ik herinner me goed de avond (november 2009) waarop ik hem aankeek en zei: 'Je redt het wel. Ik ben ervan overtuigd.' Ik zag de blijdschap in zijn blik, dat iemand in iets van hem geloofde. Dat mailde hij me ook.
'Dat heb ik in deze tijd soms even heel hard nodig: dat ik niet de enige ben die overtuigd is van mijn weg. Dus ik wil je bedanken voor wie je bent en hoe je dat aan mij laat zien.'

Zijn lijden was ondragelijk. Zo heet dat. En alleen met deze woorden kun je niet tot je door laten dringen hoe ondragelijk ondragelijk is. Hoe zwart. Zoveel uren van de dag.

Het vreemde is dat toen ik gebeld werd vandaag, ik niet wist wat ik voelde. Het is heel dichtbij en tegelijkertijd zo ver weg. Kees was geen vriend, maar hij was ook geen kennis. Hij was iemand die in het schemergebied daartussen hing en me daarin kon raken.

Maar nu, na het lezen van onze mailwisseling, weet ik precies wat ik voel en dat is intens verdriet om een man die het niet heeft gered.
En ik denk dat ik hem vaker had kunnen laten weten dat hij er toe deed, dat ik blij was als hij er bij was, dat ik altijd genoot van zijn onvoorstelbaar gevoel voor humor, zijn zachtaardigheid.

Ik kan hem niet meer bedanken voor wie hij was en hoe hij dat aan mij liet zien. Maar ik doe het toch.

Valentijn

Grote woorden - Huub Oosterhuis

'Ik ben niet zo bang voor grote woorden. Als je ze maar voorzichtig uitspreekt, eerbiedig beluistert, mooi zingt. Liefde is een groot woord omdat liefde een groot gevoel is, een groot ideaal, een grote zegen. En een grote opdracht - soms voelt het als een te grote opdracht, en je huivert: kan ik dat, een leven lang houden van?

Zo van je houden dat je blijft en steeds meer jij wordt? Jij is altijd een ander dan ik, tegenover me, ogen kijken me aan. Ben ik te vertrouwen, ken je mij, wie ben ik dan, weet je mij beter dan ik?
Dat zijn liefdesvragen. Grote vragen die je niet van de daken schreeuwt, maar zachtjes zingt en elkaar verlegen stelt.'

Op Valentijnsdag bijvoorbeeld.
Maar beter nog op een andere - niet door de commercie ingegeven - liefdesdag.

Al staan de rozen helemaal prachtig en denk ik bij al dat intense rood niet aan de middenstand, maar alleen maar aan liefde.

13-02-2011

Radio

Het is al een heel lang zo, ik weet het. Maar toch mis ik de echte nieuwslezer die als er een nieuw onderwerp wordt aangesneden een andere toonhoogte gebruikt. Zangerig, maar ook een tikje schreeuwerig.
Alles duidelijk en overzichtelijk.

Het wordt niet meer gedaan. En ik vraag me nog elke keer af waarom. De onderwerpen lopen nu zo bizar in elkaar over. Het kan ook zijn dat ze een tingeltje tussen de items zetten. Wie heeft dat besloten?

En wat is er mis met even overleggen?

11-02-2011

Een rode stad

Vrouw vraagt aan haar man wat hij nou weer gaat doen.
'Effe dat klokkie ophangen, weet je nog.'
Man is geïrriteerd omdat zij hem niet serieus neemt.
O ja, denkt de vrouw, de zoveelste verdomde klok waar hij eindeloos op heeft staan zwoegen omdat hij de juiste kleur rood weer es niet kon mengen.

Man pakt fiets, klok onder zijn arm, gaffer tape in jaszak. Fiets even tegen de brug, ding aan de paal.


Tevreden zet hij een stap achteruit. Mensen lopen langs. Niemand die er iets van zegt. Dat stelt hem toch elke keer weer teleur.
En als hij thuiskomt zal zij niet aan hem vragen hoe hij hangt. Waarom hij die plek heeft gekozen. Hoe hij zich voelde, daar op de brug.

Hij gaat door, hoop is hetzelfde als geduld, en hij zal die hele godvergeten afgekeurde fabriekspartij (groen) gestaag verspreiden.
Hij weet dat ze op een dag iets aan hem zal vragen. Iets.

10-02-2011

Met

Ik was me net aan het afvragen of ik een grote zak patat zou kopen. Wat me nog weerhield was een poging om af te vallen en dat die twee zaken niet zo matchen. Plotseling zag ik de oplossing staan. 


09-02-2011

Fan fan fan

In de studio ontvingen wij een jonge acteur met een fysieke beperking. In zijn denken was hij totaal niet beperkt. In no time had hij iedereen rond zijn rolstoel gegroepeerd.

Toen hij onder handen genomen werd in de grime kreeg hij een sterk vermoeden dat er na de uitzending wel een aantal chickies fan van hem zou worden. De stemming was euforisch.

De P kwam binnen en deed onmiddellijk mee.  
'De doelgroep is 50+. Veel plezier!'
Bulderend van de lach liep hij weer weg. 

Ergens kreeg ik het idee dat er in een ver verleden meer mensen over onbeperkte gedachten beschikten.

08-02-2011

Wereldbaan

H zoekt een baan in het Noorden. Dat valt niet mee vanuit de Randstad.

Het aanbod dat deze week in zijn mailbox belandde:  
-          Chauffeur knik dumper
-          Aanvoerder contrabas
-          Schilder lantaarnpalen (in bezit van rijbewijs)
-          Houtrotter

Ondanks bezit van rijbewijs, zou ik persoonlijk toch voor Aanvoerder contrabas gaan. Maar H kennende heeft hij zijn zinnen gezet op Chauffeur knik dumper.
Daar gaan zijn kansen.

07-02-2011

Bijblijven

Op een erg onverwachte manier kreeg ik iets te horen. Mijn zus had me al eens verteld dat hij daar erg goed in was.

Drukke redactie. Rinkelende telefoons, gesprekken door elkaar, tv's die op verschillende zenders aan staan. Door al deze dingen hoorde ik opeens zijn naam noemen. De zeven jaar geleden overleden man van mijn oudste zus. Toch zou hij aanwezig zijn in de uitzending van vanavond. Oud materiaal. Een heruitgave van zijn boek.

Alsof hij door deze en al die andere tijden doorbrak om me iets te vertellen. En dat was goed. 

Uitzending

Morgen hebben we Huub Oosterhuis in de uitzending. Daarom lag zijn boekje Liefde op ons bureau.

Afgezien van het feit dat ik graag van hem wilde weten wat geloven eigenlijk is, 'Het hebben van hoop,' antwoordde hij heel rustig, las ik het voorwoord.
'Liefde. Een woord om in te zwemmen.'
Prachtig.
En zo kwamen we bij zijn dochter, die zijn liedje Ken je mij vertolkt.
Dat doet ze best goed.

http://www.youtube.com/watch?v=26o8Juussvo

05-02-2011

En verder

Zag ik vliegtuigen heel laag overkomen
echt heel laag
twee meisjes een onderbroekenshow geven
vijf over elkaar
een auto tegen de bumper van een ander rijden
vier dode beesten op de weg liggen
te laat
mensen zoeken
en hier en daar iemand lopen om echt gevonden te worden

Een gewone zaterdag. Of misschien ook niet.

03-02-2011

Publiek

Ik viel flauw in de sportschool. Niet omdat ik zo'n stressgevoelig type ben, maar omdat het goed is om af en toe en plein public neer te zijgen. Kwestie van gevoel van drama. Lekker veel aandacht, iedereen gaat zorgen en redderen.

Alleen moet ik iets aan mijn timing doen. Ik viel in de douche. Daar zat ik dan met mijn hoofd tussen mijn knieën tegen een koude wand. Niemand te zien. En om nou naakt wankelend te gaan vertellen dat er iets niet goed met me was, vond ik net een tikje te veel dramatiek.

02-02-2011

Ontploffing

Mijn boot ziet er ongeveer uit zoals de huidige binnenkant van mijn hoofd. De laatste week was een aanslag. Op normaal doen, normaal functioneren, normaal overkomen. Maar, ik heb het gered.

Er breekt een andere fase aan. Maar voordat ik die kan betreden moet ik die godvergeten rotzooi opruimen. Dat vind ik dan weer jammer. Dat die niet gelijk met de mist die aan het optrekken is, kan verdwijnen.